Αν πριν κάποια χρόνια μου έλεγαν ότι στην χώρα μας θα ανθεί μια σκηνή που θα ακροβατεί ανάμεσα στο κλασικό rock, τα blues και την southern αντίληψη μάλλον θα αντιδρούσα καχύποπτα. Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτό συμβαίνει και υπάρχουν πλέον αρκετά σχήματα που εκπροσωπούν το καθένα με τον τρόπο του φόρμουλες που δεν θα πίστευε κάποιος ότι θα ήταν και τόσο δημοφιλής στην χώρα μας.
Ένα από αυτά τα σχήματα είναι και οι Hardland. Μετά το “Hardland” του 2017 επιστρέφουν με την δεύτερη δουλειά τους “Reach For The Sky” που θα κυκλοφορήσει αρχικά από την New Dream σε ψηφιακή μορφή και προς το τέλος του χρόνου και σε φυσική.
Δεν θεωρώ τον αυτό μου γνώστη του αντικειμένου, οπότε εκφράζω μια άποψη που πατά σχεδόν αποκλειστικά σε αυτό που ακούω. Στο “Reach The Sky” υπάρχουν κομμάτια για όλα τα γούστα. Από πιο σκληρά (βρόμικα) τραγούδια σε πιο μελωδικά, αργά αν προτιμάτε. Στα αυτιά μου οι Hardland ακούγονται καλύτεροι στην δεύτερη περίπτωση.
Φέρνω για παράδειγμα το πολύ, μα πολύ, καλό “On My Way” που συνδυάζει δύναμη αλλά και ένα πιο χαλαρό ύφος. Φυσικά υπάρχουν και άλλες καλές στιγμές στο album. Κομμάτια όπως το “Madman” που κλείνει τον δίσκο με το καλύτερο δυνατό τρόπο. Δεν μπορώ να μην αναφέρω όμως ότι βρήκα και στιγμές που πέρασαν αδιάφορες από την προσοχή μου. Ίσως το ότι κάποιες από τις συνθέσεις ήταν πολύ απλοϊκές για τα γούστα μου να ήταν ένας ανασταλτικός παράγοντας σε αυτό τον τομέα.
Αν ψάχνετε ένα album με πολύ καλή κιθαριστική δουλεία, το οποίο όμως θέλει και λίγο υπομονή στο θέμα των φωνητικών (καθαρά υποκειμενικό βέβαια αυτό) και να κινείται στα μονοπάτια που προανέφερα, το “Reach The Sky” είναι μια έντιμη επιλογή. Δώστε του μια ευκαιρία.
6,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
