Οι Hate είναι ένα hard rock συγκρότημα που γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 στην Γένοβα της Ιταλίας. Ήταν μια ιδέα τεσσάρων εφήβων, των Enzo Vittoria (μπάσο και φωνητικά), David “Dido” Caradonna και Daniele Ainis στις κιθάρες και του Luca Lopez στα drums.
Από τα πρώτα χρόνια τράβηξαν την προσοχή του κοινού, χάρη στις δυναμικές εμφανίσεις σε τοπικές παραστάσεις. Με αποκορύφωμα όταν συγκροτήματα όπως οι Sabotage και Necrodeath έπαιξαν για αυτούς. Από το 1986 έως το 1989 κυκλοφόρησαν δύο demos και έλαβαν καλές κριτικές από τα τότε μουσικά περιοδικά. Ξεκίνησαν να συμμετέχουν σε συναυλίες και καθώς άρχισαν να παίρνουν τα πάνω τους δυστυχώς ήρθε ο ξαφνικός θάνατος του Daniele σε ηλικία 23 ετών και το συγκρότημα διαλύθηκε.
Τα χρόνια πέρασαν και φτάσαμε στο 2018 όπου οι Enzo, Dido και Luca συμφώνησαν να επανενωθούν. Άρχισαν να παίζουν ξανά μαζί, κυκλοφορώντας το ντεμπούτο τους “Useful Junk” την ίδια χρονιά. Ένας αυθεντικός old-school hard rock δίσκος. Μετά από την περιοδεία τους στην Ιταλία με τους παλιούς τους φίλους Necrodeath, το συγκρότημα ξεκίνησε τις ηχογραφήσεις του δεύτερου album τους “Save You” όπου θα ασχοληθούμε και εμείς εδώ.
Η εκκίνηση είναι πολύ καλή με τα τραγούδια να μας ταξιδεύουν στη δεκαετία του ‘70 και του ‘80 με πρώτο και καλύτερο το “Break It”. Υπάρχουν στιγμές ακούγοντας το “Doctor” που οι Aerosmith συναντούν τους Cinderella ενώ αυτό που ξεχωρίζει είναι το αργό “Angel On The Run”. Έντονα συναισθηματικό, μελαγχολικό και βαθύ στην εξέλιξή του. Επίσης πιστεύω ότι θα σας κερδίσει το “There’s No Lie” με τον ρυθμό και το πολύ πιασάρικο refrain. Ακολουθούν κομμάτια που είναι εμπνευσμένα από τραγούδια μεγάλων συγκροτημάτων, όπως Led Zeppelin στο “Higher”, Saxon στο “On Fire” (το πιο γρήγορο και άγριο του δίσκου) και Kiss στο “Hot And Dangerous”. Τέλος, το ομότιτλο οκτάλεπτο “Save You” κλείνει με τον καλύτερο τρόπο αυτό το CD, περνώντας από rock σε AOR μέσα από ένα καλειδοσκόπιο συναισθημάτων.
Ακούγοντας αυτά τα έντεκα τραγούδια που υπάρχουν σε αυτό το νέο τους δίσκο, ο ζεστός και παλιομοδίτικος ήχος σε ταξιδεύει σε παλιές καλές εποχές όπου το hard rock μεσουρανούσε. Ωραίες συνθέσεις χωρίς όμως κάτι το ιδιαίτερο αλλά και χωρίς να κουράζουν, χωρίς πολύπλοκα παιξίματα με τη σίγουρη συνταγή από πιασάρικα riffs και refrains που θα αρέσουν. Ένας δίσκος γεμάτος συναίσθημα που ακούγεται πολύ ευχάριστα και σίγουρα θα αποτελέσει καλή παρέα σε κάποιο ταξίδι.
6,5/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
