Δε μπορώ να κρατηθώ, θα το παραδεχτώ: μου φάνηκε αστείος ο τίτλος του album. Όπως χαρακτηριστικά είπα σε έναν αγαπητό συνάδελφο, «φοβάμαι να τον πω φωναχτά μην και επικαλεστώ κανέναν δαίμονα και αρχίσει να χορεύει oriental στη μέση του δωματίου μου». Τώρα που το ξανασκέφτομαι, βέβαια, δεν είμαι σίγουρη ότι θα ήταν και τόσο άσχημο θέαμα αυτό και ίσως έχασα μια μοναδική εμπειρία. Πίσω στο θέμα μας όμως.
Οι Haxandraok είναι μια νέα μπάντα που ιδρύθηκε το 2018 και εδώ έχουμε να κάνουμε με το ντεμπούτο της. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ριτουαλιστικό, σαμανιστικό black metal. Η ιδέα είναι ιδιαίτερη και για αυτό το λόγο εγκατέλειψα την αρχική μου περιπαιχτική διάθεση. Το album προσφέρει έναν καταιγισμό από ψυχρά riffs, solos και blastbeats, τυπικότατο black δηλαδή, τα οποία τα αναμειγνύει με τον χαρακτηριστικό tribal, ανατολίτικο ήχο του. Σε όλη τη διάρκειά του νιώθεις ότι είσαι μάρτυρας μιας μυστικιστικής τελετής.
Το“Lilith Unbound”, τέταρτο κομμάτι του δίσκου – ο δίσκος περιέχει όλα κι όλα πέντε τραγούδια με συνολική διάρκεια τα τριάντα περίπου λεπτά – γίνεται κάπως πιο ξεχωριστό σε σχέση με τα προηγούμενα, ενώ τα απαγγελτικά φωνητικά του ενισχύουν ακόμη περισσότερο το τελετουργικό συναίσθημα. Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι τα προηγούμενα τραγούδια ακούγονται ίδια, απλώς έχουν μια συγκεκριμένη ομοιομορφία. Για το τέλος, μας κράτησαν το “La Sorciere Rouge”, το οποίο είναι ένα εξ ολοκλήρου instrumental τελετουργικό κομμάτι. Ιδανικότατη επιλογή για το κλείσιμο ενός τέτοιου δίσκου.
Τελικά το “Ki Si Kil Ud Da Kar Ra”είναι ένα πολύ εθιστικό album. Ακόμη κι ένας που δεν προτιμάει τόσο τις ατμόσφαιρες και τις ιδιαίτερες μίξεις μουσικών, μπορεί να απολαύσει το δίσκο για την παραδοσιακή black χροιά του. Αυτό γιατί παρόλο που όλη η ουσία του δίσκου βρίσκεται στον εξωτικό χαρακτήρα του, αυτός εξισορροπείται ομαλά με τον κλασσικό black metal ήχο, με αποτέλεσμα να έχουν και οι δύο τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
7/10
Τζούλια Τσαγκάρη
