Οι Γερμανοί Folk-o-μέταλλοι ξαναχτυπούν πάνω στην ώρα που ζύγωνε ο καιρός να ακούσουμε κάνα σοβαρό δίσκο από αυτό το καταπονημένο είδος. Δύο χρόνια αναμονής ήταν αρκετά για να περάσουν στην επόμενη φάση της δισκογραφίας τους διότι η βελτιστοποίηση τους είναι εμφανής και η ανταπόκριση των ακροατών ευθέως ανάλογη. Τα 50 λεπτά του δίσκου ακούγονται κάτι παραπάνω από ευχάριστα και η διάθεση να το ξανακούσεις άλλη μια φορά τουλάχιστον γεννιέται αυτομάτως. Προσωπικά βρήκα την χαρά μου στις φωνητικές αρμονίες που δημιουργούνται δια μέσου των διφωνιών που χρησιμοποιούνται καθ’ όλη σχεδόν την διάρκεια του ‘Uit Oude Grond’ που προσδίδουν ακόμα μια επική νότα στο ήδη ατμοσφαιρικό αποτέλεσμα. Σε αυτή τη δουλεία τους όπως και στο υπόλοιπο της δισκογραφίας τους, βρήκα αρκετές ομοιότητες με τον συμπατριώτη τους Vratyas Vakyas και το προσωπικό του project Falcenback καθώς και με Korpiklaani αλλά σε πιο μινόρε εκδοχή. Σε αυτόν τον δίσκο βρίσκει κανείς πράγματα που το κεντρίζουν το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή. Για παράδειγμα το ότι δεν είναι ξύλο μετά παραδοσιακής μουσικής αλλά χρησιμοποιούνται και πιο down-tempo μελωδίες γιατί πάνω απ’ όλα δεν πρέπει να χάνεται το νόημα. Επιπλέον τα εξαιρετικά φωνητικά όπως προείπα είναι μεγάλο συν για τον δίσκο χωρίς όμως instrumental κομμάτια σαν το ‘Alvermans Wraal’ να μην κλέβουν την παράσταση. Επίσης αν ακόμη επιζητάτε την επιθετικότητα ρίξτε μια ‘αυτιά’ στο ‘Karel Van Egmond, Hertog Van Gelre’ και θα με θυμηθείτε. Α, και κάτι ακόμη, οι στίχοι είναι στην μητρική τους γλώσσα στην περίπτωση που δεν το μαντέψατε. Το album-επιλογή του μήνα για όλους όσους αρέσκονται στο να λύνουν τις διαφορές με διαξιφισμούς!
8/10
Αγγελική Καπίρη
