Το ντεμπούτο τους κάνουν οι Αθηναίοι Heretic Cult Redeemer, με τον πρώτο ολοκληρωμένο ομώνυμο δίσκο τους. Τα τελευταία χρόνια οι Black μπάντες στην χώρα μας υιοθετούν όλο και περισσότερο ένα μοντέρνο στυλ επιρροών. Κάτι που θυμίζει μία μίξη από War Metal, και Death/Black, που παρότι τις περισσότερες φορές το αποτέλεσμα αποτελεί ευχάριστη εμπειρία, δεν είναι αυτό που θα έλεγα “καθαρό” και αυθεντικό Black. Στα του δίσκου τώρα οι Heretic Cult Redeemer (σιδηρόδρομος) μας δείχνουν από νωρίς τι θα επακολουθήσει, μιας και εδώ δεν υπάρχει κάποιο είδος εισαγωγής. Από το μηδέν, μπαμ, χάνεσαι μέσα στην άβυσσο του ήχου τους. Ένα χαοτικό συνονθύλευμα από γρήγορους και σκοτεινούς ρυθμούς, συνεχές picking και φωνητικά που δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα. Όλα βαίνουν καλώς, όμως κάποια στιγμή αρχίζει να φαίνεται η αδυναμία τους. Αν και έχουν μία καλή μουσική βάση δεν υπάρχουν σοβαρές εναλλαγές όσο αφορά τις συνθέσεις, ή για να το θέσω καλύτερα οι εναλλαγές δεν είναι τόσο ευδιάκριτες, κάτι που οδηγεί σιγά, σιγά στην μονοτονία. Σίγουρα δίνοντας περισσότερο χρόνο στις ακροάσεις μπορείς και διακρίνεις πολλά περισσότερα στοιχεία, αλλά μικρό ποσοστό θα ακούσει τον δίσκο μέχρι να του αρέσει. Παράδειγμα προς μίμηση όσο αφορά το θέμα της δομής αποτελούν τα κομμάτια “Concatenation” και “επτά”, όπου το πρώτο μας δείχνει τις δυνατότητες τις μπάντας, με σωστές και πρωτότυπες ιδέες που πραγματικά σου γα!@#$ το κεφάλι, και το δεύτερο για την κομμάτι προς κομμάτι εκτέλεση και το ατμοσφαιρικό αποτέλεσμα, που έχει αρχή μέση και τέλος. Αν συνεχίζουν να γράφουν κομμάτια σαν αυτά τα δύο θα γίνω μεγάλος οπαδός.
6.5/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
