Να και μια νεκρανάσταση Ελληνικής μπάντας που δραστηριοποιήθηκε στα τέλη των μακρινών 80’s. Οι Hocus προέρχονται από την ευρύτερη περιοχή της Αλεξανδρούπολης και της Ανατολικής Μακεδονίας και είχαν κυκλοφορήσει κάποια demos το 1988 και 1989 και ένα άλμπουμ το 1990 και μετά σιωπή. Το 2014 κυκλοφόρησαν λοιπόν ένα promo δισκάκι τεσσάρων τραγουδιών που σήμανε και την επιστροφή τους στη ζωή. Τέσσερα τραγούδια, τρία ως επανεκτέλεση υλικού του ντεμπούτου τους και ένα ολοκαίνουριο, με βάση το black metal Ελληνικής ιδιοσυγκρασίας που ενώ από συνθετικής άποψης τα τοποθετώ στην κατηγορία του ικανοποιητικού δείγματος, ηχητικά δεν είναι αυτά που πρέπει και εξηγούμαι. Έχεις το «Nuclear War” που ανοίγει το δισκάκι και ενώ βαράει αρκετά, έχει μια μουντάδα στις κιθάρες, τις φωνές πολύ μπροστά στη μίξη και το χειρότερο απ’όλα, έχεις έναν απαράδεκτο ήχο στα τύμπανα, τόσο πλαστικό από την τρίγγα που σε βάζει υποψίες πως μπορεί να πρόκειται και για τον γνωστό γιαπωνέζο ντράμερ που έχει περάσει από ένα σωρό μπάντες. Ίδια η κατάσταση και στο “Our Worlds Our Life” που είναι και καλύτερο από το προηγούμενο αλλά καταδικάζεται από τον ήχο. Και τα δύο αυτά κομμάτια, μου θύμισαν Rotting Christ περιόδου 1993-1996 παρά το γεγονός ότι η δουλειά των Hocus προηγήθηκε χρονικά. Βέβαια, δεν έχω ακούσει καθόλου τις αρχικές εκδοχές αυτών των τραγουδιών και δεν μπορώ να ξέρω αν και τι έχει αλλάξει στις συνθέσεις σε σχέση με τότε. Το τέταρτο κομμάτι, και μοναδικό νέο που περιέχεται στο promo, “Genesis-War”, είναι ακόμα καλύτερο από τα προηγούμενα, αργόσυρτο και μελωδικό σε σημείο να θυμίζει Septic Flesh περιόδου “Ophidian Wheel”, με bonus το εισαγωγικό σημείο με την ψαλμωδία της ανάστασης παιγμένη στα πλήκτρα. Άφησα για το τέλος το τρίτο τους κομμάτι “Hypnokymatosis” γιατί συνθετικά είναι εντελώς διαφορετικό με ότι έχει προηγηθεί. Ένας τελετουργικός ύμνος, ατμοσφαιρικός και αργόσυρτος στα όρια του doom, το μόνο τραγούδι που του ταιριάζει απόλυτα ο συνολικός ήχος του δίσκου. Καταφέρνουν πάντως και ακούγονται πολύ ενδιαφέροντες, με πολλές αναφορές το παρελθόν των Rotting Christ/Septic Flesh, και είναι κρίμα που δεν καταφέρνουν να έχουν τον σωστό ποιοτικά ήχο και να δώσουν στο αξιόλογο υλικό τους την απόδοση που του ταιριάζει.
6,5/10
Νίκος Κεφαλίδης
[email protected]
