Γίνεται να είσαι από την Κέρκυρα και να μην κατέχεις από μελωδία; Προφανώς όχι! Οι Black Strat Band τουλάχιστον αυτό μας λένε και μας πείθουν όσον αφορά. Σαν σχήμα μετράει σχεδόν 20 χρόνια ύπαρξης με έντονη σκηνική παρουσία ανά την Ελλάδα. Τους πήρε καιρό όμως και μόλις το 2016 κυκλοφόρησαν την πρώτη τους, ομότιτλη, δουλειά. Τώρα δύο χρόνια αργότερα επιστρέφουν με το εξίσου καλό “Absence”.
Ξεκινάω λοιπόν λέγοντας ότι το “Absence” είναι ένα κατά τρόπο concept άλμπουμ μιας και όλα τα κομμάτια στιχουργικά καταπιάνονται με την απώλεια όπως αυτή βιώνεται στην καθημερινότητα μας. Ενδιαφέρον θέμα το οποίο όπως μπορεί καλά κάποιος να καταλάβει δεν μπορεί να συνοδεύεται από χαρούμενη μουσική.
Οι Black Strat Band λοιπόν παίζει ένα κράμα νεοblues το οποίο θα μπορούσε με αρκετή φαντασία κάποιος να πει ότι αγγίζει, μάλλον καλύτερα κλείνει το μάτι στο progressive. Δεν μιλάμε φυσικά και υπερπολύπλοκες συνθέσεις αλλά για κομμάτια τα οποία παρότι έχουν αρκετά μεγάλη διάρκεια προσφέρουν μια ομαλή και “σχεδόν” αναίμακτη ανάπτυξη για τον ακροατή. Φέρτε στο μυαλό σχήματα σαν τους Pink Floyd ή ίσως και τους Camel για να πάρετε μια γεύση. Όπως ανέφερα οι συνθέσεις είναι αρκετά μεγάλες όμως δεν μπορώ να πω ότι κάποια στιγμή με κούρασαν.
Δύο προβλήματα εντόπισα. Πρώτον το γεγονός του ότι το στυλ με το οποίο πορεύονται σαν συγκρότημα δεν δίνει και μεγάλα περιθώρια σε εξάρσεις. Το αποτέλεσμα είναι 8 κομμάτια μεσαίας προς χαμηλή ταχύτητας κάτι το οποίο το βρήκα ελαφρώς… too much για να ακούσω τον δίσκο σερί. Το άλλο πρόβλημα είναι η φωνή, για την ακρίβεια η προφορά του τραγουδιστή τους Νίκου Σέλλα που έκανε μπαμ από χιλιόμετρα ως προς την καταγωγή της. Αυτό το δεύτερο βέβαια έχω αναφέρει και στο παρελθόν ότι είναι ένα αμιγώς προσωπικό κόλλημα και καθαρά υποκειμενικό κριτήριο.
Το “Absence” μάλλον απαιτεί συγκεκριμένο mood από τον ακροατή για να το απολαύσει, αυτό που λέμε “misery loves company”… Το ότι εγώ το άκουγα ενώ έξω ήταν χαρά θεού μάλλον δεν λειτούργησε προς όφελος του. Παρόλα αυτά μπορώ να πω ότι ήταν μια δουλειά που προσωπικά μου άρεσε αν και δεν είναι και ακριβώς το στυλ το οποίο μου αρέσει.
7/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
