Οι Mock The Mankind είναι μία τριμελής μπάντα από τα μέρη μας. Πρόκειται για ένα instrumental σχήμα που πειραματίζεται με το χαμηλοκουρδισμένο post- doom. Ξεκίνησαν το 2012 και το 2015 κυκλοφόρησαν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά με τίτλο “Ruination”. Το “Sorge”είναι ο δεύτερος full- length δίσκος τους και αποτελείται από πέντε κομμάτια, συνολικής διάρκειας 38 λεπτών. Αυτό όπως καταλαβαίνετε σημαίνει ότι φιλοξενεί και κάποια σχετικά μεγάλα τραγούδια.
Είναι ένα αρκετά προσεγμένο άλμπουμ που κρύβει ωραίες ιδέες. Όταν το ακούς θέλεις να κλείσεις τα φώτα και να ταξιδέψεις νοερά σε μέρη μάλλον δυστοπικά και σε ένα μέλλον που φαντάζει δυσοίωνο. Σκοτεινό, ατμοσφαιρικό και με μερικά σκόρπια λογάκια στα δύο από τα πέντε τραγούδια του, που επιχειρούν να κάνουν ακόμα πιο ξεκάθαρο το σαφές μήνυμα που περνάει ούτως ή άλλως με ευκολία η μουσική τους. Ενδιαφέρουσες επιλογές στα αποσπάσματα που διάλεξαν να χρησιμοποιήσουν, από το “The Matrix” για το “Three Steps To Oblivion” και από το “The Great Dictator” στο “Sweven”. Εφόσον όμως επέλεξαν να ντύσουν τον ήχο τους με λόγο, προσωπικά θα θεωρούσα πιο σωστό να ήταν κάτι που θα είχε γραφτεί από τους ίδιους και όχι απλά να πάρουν αποσπάσματα έτοιμα και ήδη γνωστά από ταινίες. Ξεχωριστή στιγμή του “Sorge”, κατά τη γνώμη μου, το όμορφο intro στο “Sweven”.
Η αλήθεια είναι ότι πάντα θεωρούσα ρίσκο την απουσία φωνητικών σε ένα δίσκο, γιατί καλώς ή κακώς συνήθως καταλήγει να κάθεται στη λίστα με τα αδιάφορα. Το ρίσκο μάλιστα μεγαλώνει όταν η διάρκεια των τραγουδιών είναι σχετικά μεγάλη, ιδίως όταν αγγίζει ή ξεπερνά τα δέκα λεπτά. Από την άλλη πλευρά βέβαια υπάρχουν και κάποιες, λίγες, instrumental μπάντες οι οποίες έχουν διαπρέψει και μόνο βαρετές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν με το μουσικό πλούτο που κοσμεί τα κομμάτια τους. Εδώ είμαστε κάπου στο ενδιάμεσο,μασίγουρα αποτελεί μία αξιοπρεπή προσπάθεια με αρκετές καλές στιγμές.
6.5/10
Βίκυ Αθανασοπούλου
[email protected]
