Δυστυχώς τις περισσότερες φορές τα φέρνει έτσι η ζωή που χάνεις πράγματα και καταστάσεις, κάνοντας σε να στεναχωριέσαι που δεν ήσουν περισσότερο προσεκτικός, περισσότερο μέσα στα πράγματα, περισσότερο συγκεντρωμένος, αλλά… that’s life. Κάλλιο αργά παρά ποτέ που λένε, οπότε μια χαρά τυχερό με θεωρώ που έστω πέντε άλμπουμ μετά και σχεδόν δέκα χρόνια αργότερα, “συναντώ” τους Σουηδούς Dynazty, που με την έκτη κυκλοφορία τους με τίτλο “Firesign”, καταφέρνουν και με γυρίζουν δεκαπέντε χρόνια πίσω, όταν το μελωδικό power/A.O.R metal βρισκόταν στο peak της δημιουργικότητας του κι εγώ προσωπικά βρισκόμουν απόλυτα στους ρυθμούς του.
Με την έναρξη του “Firesign” καταλαβαίνεις ότι η Σουηδική πεντάδα βρίθει από έμπνευση, όρεξη και φαντασία, αφού το εναρκτήριο “Breathe With Me” και το “The Grey” που το διαδέχεται, είναι μελωδικά, έξυπνα και άκρως πιασάρικα, θέτοντας το τι πραγματικά σημαίνει καλό μελωδικό metal, δίχως περιορισμούς ή έλλειψη πειραματισμού! Η πλήρης χρήση πλήκτρων σε όλα τα κομμάτια του δίσκου είναι σοφά δοσμένη εκεί που πρέπει και όσο πρέπει, αφού δίχως να κρύβει τις κιθάρες (Love Magnusson, Mike Laver) ή να τις αντικαθιστά, δίνει εκείνη την ώθηση που χρειάζεται κάθε κομμάτι ξεχωριστά, για ν’ απογειωθεί.
Η φωνή του Nils Molin αν και θυμίζει πάμπολλους τραγουδιστές που έχουν περάσει από το είδος του μελωδικού metal, καταφέρνει ύστερα από αρκετά ακούσματα να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον και σε κάνει να τη ξεχωρίσεις, ιδιαίτερα όταν ανεβαίνει οκτάβες, αποκτά μια ψιλό-βραχνιασμένη χροιά που αν τη χρησιμοποιούσε περισσότερο, θα ήταν κατά τη γνώμη μου σήμα κατατεθέν για τους Dynazty! Το σημαντικό επίτευγμα σε αυτή τη κυκλοφορία, είναι πως ακούγοντας το “Firesign” δε βαριέσαι ούτε μία στιγμή σε κανένα σημείο των έντεκα κομματιών που το αποτελούν, κάτι που για εμένα προσωπικά είναι κατόρθωμα, μιας και πόσα και πόσα άλμπουμ έχεις ακούσει που δισκάρες ναι μεν, αλλά «κοιλιάζουν» και συμπεριλαμβάνουν αρκετά θα έλεγα συμπληρωματικά κομμάτια ώστε να απλώς «βγει» ο δίσκος στη πιάτσα.
Έτσι λοιπόν με το πέρας του ακούσματος των “My Darkest Hour”, “Firesign”, “Follow Me”, “Let Me Dream Forever”, “The Light Inside The Tunnel”, νιώθεις να θέλεις και να αναζητάς περισσότερη μουσική, οπότε η λύση είναι να κάνεις repeat το δίσκο από την αρχή! Δίχως να έχω μια προηγούμενη εμπειρία από τους Σουηδούς (κάτι που σύντομα θ’ αλλάξει), θεωρώ πως αυτός ο δίσκος πέρα του ότι στάθηκε μια πάρα πολύ ευχάριστη μουσική έκπληξη, ίσως να σταθεί και ως το breakthrough που αξίζει στους Dynazty.
Γιατί ναι, αξίζει της αμέριστης προσοχής σας η κυκλοφορία αυτή και σίγουρα αυτή είναι μια μπάντα που θα ερευνήσω και θα συνεχίσω να παρακολουθώ. Ευχόμεθα και σε κανένα live επί ελληνικού εδάφους.
Μιχάλης “The Lone Werewolf” Κανακουσάκης
