Η πρώτη μου γνωριμία με τους Άγγλους progsters Haken, ήρθε για τις ανάγκες της κριτικής του “L-1VE”. Η μουσική τους ποτέ δεν με συγκίνησε ούτε μου έκανε κάποια εντύπωση. Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι η μπάντα είναι πολύ επιτυχημένη εμπορικά, αλλά για τα δικά μου ακούσματα, οι Άγγλοι είναι πάρα πολύ τεχνικοί. Τόσο τεχνική που χάνει το νόημα η μουσική τους. Όταν με περίμενε στο inbox μου, η πέμπτη κυκλοφορία της μπάντας με τίτλο “Vector”, είπα ένα «ωχ», από μέσα μου. Είναι πολύ δύσκολοι οι progressive δίσκοι για κριτική.
Είναι δύσκολοι, γιατί θέλουν αρκετά ακούσματα, για να αποφανθείς αν τελικά είναι καλή η μουσική η όχι. Από ένα σημείο και μετά όμως, κάθομαι και σκέφτομαι, γιατί πρέπει να ακούσω κάτι 100 φορές για να δω αν μου αρέσει; Με την πρώτη ακρόαση, θα πρέπει ο δίσκος και τα τραγούδια να σε τραβήξουν, να τα ακούσεις ξανά. Οι Άγγλοι δεν μπορούσαν να μπουν σε αυτή την κατηγορία…
Τα πάντα αλλάζουν με το “Vector”… Τα πάντα για εμένα και τη σχέση μου με τους Haken. Καταρχάς, η μπάντα επιτέλους κυκλοφορεί δίσκο που δεν ξεπερνάει την μια ώρα. Γύρω στα 45 λεπτά, με 7 μόλις τραγούδια, οι Haken δείχνουν ότι έχουν ωριμάσει πάρα πολύ και ότι κοιτάνε να μεγαλώσουν το κοινό τους. Υπάρχει μια στροφή σε πιο metal κατευθύνσεις και αυτό φαίνεται από τα riffs και την επιθετικότητα των τραγουδιών.
Χωρίς υπερβολή, θεωρώ ότι το “Vector” είναι με διαφορά η καλύτερη κυκλοφορία των Haken μέχρι στιγμής και σίγουρα ένας από τους καλύτερους progressive δίσκους της χρονιάς. Αν δεν κάνω λάθος, όπως όλοι οι δίσκοι των Haken, έτσι και το “Vector” είναι ένας concept δίσκος, ο οποίος πραγματεύεται την ιστορία ενός ασθενή ψυχιατρικής κλινικής και του γιατρού που τον κουράρει. Το concept μπαίνει στην διαδικασία να αναλύσει το μυαλό ενός ψυχικά άρρωστου, υπεραπλουστεύοντας το concept.
Η μουσική από εκεί πέρα, είναι καταπληκτική, σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου. Οι Haken στο “Vector”, έχουν γράψει κάποιες από τις καλύτερες μελωδίες που έχουν βγάλει έως τώρα στην καριέρα τους και αυτό κερδίζει από την πρώτη στιγμή τον ακροατή. Με πολλές αναφορές σε Calligula’s Horse και φυσικά στους Dream Theater, το “Vector” είναι αρκετά heavy για να πείσει και τον πιο δύσπιστο. Το 3λεπτο “The Good Doctor”, δίνει τον τόνο, αφού είναι αρκετά metal και τεχνικό, ενώ η μπάντα συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο με το 7λεπτο “Puzzle Box” – μάλλον το κορυφαίο του δίσκου – και το επικό 12λεπτο “Veil”. Σε αυτά τα δυο τραγούδια οι Haken, δείχνουν ότι έχουν εξισορροπήσει τα τεχνικά στοιχεία με την μελωδία, έτσι ώστε η μουσική τους να βγάζει νόημα. Τα instrumental μέρη των τραγουδιών είναι αρκετά «τρελά» και συμπληρώνουν το concept του δίσκου. Πολλές φορές φτάνουν στα όρια. Αυτά ξεπερνιούνται στο instrumental “Nil By Mouth”, το οποίο είναι μάλλον το “Dance Of Eternity” των Haken. Οι ρυθμοί ξεφεύγουν και το όργιο δεν έχει σταματημό. Ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια που έχω ακούσει ποτέ, αλλά με κράτησε με αμείωτο ενδιαφέρον.
Η μόνη παραφωνία του δίσκου, προς μεγάλη έκπληξή μου, έρχεται από την «μπαλάντα» “Host”, η οποία όχι ότι είναι ένα κακό τραγούδι, απλώς είναι κατώτερο του υπόλοιπου δίσκου. Ο δίσκος κλείνει με το μελωδικότατο και πάλι “A Cell Divides”, το οποίο με τον καλύτερο τρόπο ρίχνει την αυλαία σε ένα όργιο μουσικότητας και φαντασίας.
Δεν έχω κάτι άλλο να πω, εκτός του ότι ο Ross Jennings (φωνητικά), κάνει απίστευτες ερμηνείες, ενώ ο Raymond Hearne (τύμπανα), πρέπει πλέον να είναι ένας από τους κορυφαίους drummer στον κόσμο. Ο άνθρωπος πρέπει να έχει ένα καταπληκτικό μαθηματικό μυαλό και δίνει με τα χτυπήματά του, έναν τρελό οδηγό στους Charlie Griffiths (κιθάρες), Rich Henshall (κιθάρες & πλήκτρα), Diego Tejeida (πλήκτρα) και Conner Green (μπάσο), οι οποίοι με την σειρά τους, αποδεικνύουν ότι είναι μεγάλοι παίχτες.
Όταν το “Vector” τελειώνει, έχεις την εντύπωση ότι ο δίσκος είναι πολύ μικρός. Θέλεις να ακούσεις κι’ άλλο… αλλά αυτή είναι η μαεστρία. Όταν τελειώνει ο δίσκος, πρέπει η μπάντα να σε αφήνει διψασμένο για περισσότερο. Αυτό ακριβώς έχουν κάνει οι Haken και έχουν κερδίσει το στοίχημα. Οι οπαδοί της μπάντας, θα σκάσουν πολλά χαμόγελα, ενώ οι διστακτικοί – όπως εγώ – δεν θα έχουν πλέον τίποτα να προσάψουν σε αυτή την τεράστια πλέον μπάντα.
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
