Είναι η πιο σημαντική κριτική εδώ και 3,5 χρόνια αν δεν απατώμαι που γράφω στο Greekrebels. Ασυνήθιστο θα φανεί σε πολλούς είμαι απολύτως σίγουρος που αναφέρομαι σε μια μπάντα σαν αυτή και την αποκαλώ πιο σημαντική κριτική της πορείας μου. Είναι ίσως το σημαντικότερο άλμπουμ που άκουσα τα τελευταία χρόνια. Το πιο ουσιαστικό, αυτό που μίλησε απευθείας στα συναισθήματα μου, στην καρδιά μου και στην μουσική που ακούω και υποστηρίζω. Το άλμπουμ που με έκανε να αλλάξω ρότα και να ψαχτώ αλλού, το άλμπουμ που σου κρατάει παρέα και περνάει απευθείας από το μυαλό κάθε φορά που θες να ακούσεις μουσική. Εδώ και ένα μήνα το Audio Secrecy έχει μπει στην ζωή μου, έχει μείνει και ακόμα ακούγεται κάθε μέρα και μόνο αυτό χωρίς παρεμβολές από άλλες μπάντες. Σε όλα αυτά βοήθησε φυσικά το Sonisphere. Όλα ξεκίνησαν από κει, η αρχή του κακού που λέμε. Σίγουρα η πιο σημαντική μπάντα εκείνο το βράδυ για μένα αλλά μια από τις καλύτερες του Sonisphere μετά τους Megadeth και Anthrax που έδωσαν ρέστα. Στο Sonisphere πήρα μια γεύση από το Audio Secrecy μιας και έπαιξαν 2 κομμάτια, το Mission Statement και το The Bitter End και πραγματικά φαινόταν ότι ακολουθούν τα χνάρια του Come What Ever May. Πραγματικά όμως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και το να βλέπεις κάτι διαφορετικό από αυτό που ακούς είναι άλλοτε καλό και άλλοτε κακό. Η συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η καλύτερη ιδανική που περίμενα. Το τέλειο άλμπουμ τον τέλειο χρόνο, την τέλεια χρονική στιγμή της ζωής μου. Τελικά πιστεύω ότι τα πιο σημαντικά άλμπουμ είναι αυτά που τα εκτιμάμε περισσότερο γιατί εκείνη την περίοδο που τα ακούμε μας αγγίζουν περισσότερο. Έτσι έγινε και με το Audio Secrecy. Πρόκειται για ένα πόνημα το οποίο έχει 4 κομμάτια τα οποία τα λες, κομμάτια για κοπάνημα, πολλά ήρεμα κομμάτια και ψαγμένες μπαλάντες, κομμάτια που τα νιώθεις καλά στο πετσί σου. Ο Corey είχε πει ότι το καινούριο τους πόνημα θα είναι πιο σκοτεινό από κάθε άλλο. Δεν είχε άδικο μιας και κάθε κομμάτι είναι δουλεμένο στην λεπτομέρεια. Μπορεί πολλοί να πουν ότι μοιάζει πολύ με Nickelback, μπορεί να το παρομοιάσουν με οτιδήποτε αλλά αν δεν το ακούσεις καλά με προσοχή δεν μπορείς να κρίνεις. Θέλει δουλειά στο αυτί και συγκεκριμένη περίοδο της ζωής σου. Έχει τα σημεία που κάθε φαν των Stone Sour γουστάρει με τα Mision Statement, Digital(did you tell) και The bitter End να ξεχωρίζουν σε εσάς σίγουρα αλλά και τις μπαλάντες ανώτερες του Through The glass και αν δεν με πιστεύετε ακούστε το Pieces και θα καταλάβαιτε. Αυτό που σίγουρα κανείς δεν περίμενε και σίγουρα όχι εγώ είναι το Stoner στοιχείο που κάνει την εμφάνισή του σε ένα και μοναδικό κομμάτι, για μένα το καλύτερο κομμάτι που άκουσα ποτέ πλέον και ξεπερνάει ακόμα και το Some Kind of Monster και λέγεται Miracles. Το ξεκίνημα του είναι ονειρικό και συνεχίζει ονειρικά. Το ότι το αγόρασα κατευθείαν αυτό δεν χρειάζεται καν να το αναφέρω. Έχει τα πάντα σαν άλμπουμ καλύπτει τα πάντα και δεν είναι τυχαίο που μου άλλαξε τα πάντα και έκανε τους Stone Sour την αγαπημένη μου μπάντα ever πλέον και σίγουρα μια μπάντα που μπορεί να δώσει πολλά. Συν σε όλα αυτά ο εκπληκτικός Roy Mayorga που από κει που τον είχα πολύ ψηλά έγινε ο Top Drummer πλέον. Είναι η μοναδική κριτική που φλυαρώ και αυτό γίνεται για σοβαρό λόγο. Το πιο σημαντικό άλμπουμ της ζωής μου. Ο βαθμός είναι πλασματικός, αξίζει πολλά παραπάνω από ένα απλό 10 για μένα.
9,5/10
Θοδωρής Μακρής
