Ακόμη μια μπάντα η οποία είχε περάσει κάτω από το ραντάρ μου, είναι οι Γερμανοί Decembre Noir. Ο χρόνος δυστυχώς είναι αδυσώπητος και δεν σε αφήνει να κάνεις όλα αυτά που θέλεις. Με μεγάλη ευχαρίστηση, έλαβα το “Autumn Kings”, την τρίτη δισκογραφική δουλειά των doomsters, η οποία θα με έβαζε και στον μελαγχολικό κόσμο τους. Σταθεροί στις κυκλοφορίες τους ανά δύο χρόνια, οι Decembre Noir είναι – προφανώς και στο “Autumn Kings” – η επιτομή του death/doom metal.
Ακούγοντας πολλές φορές το τρίτο πόνημα των Γερμανών, έφτασα σε ένα πολύ εύκολο συμπέρασμα. Οι Decembre Noir είναι μάστορες του doom/death metal και ξέρουν με ευκολία να φτιάχνουν φοβερές μελαγχολικές μελωδίες, οι οποίες μπορούν να συντροφεύσουν τον οποιονδήποτε σε ένα πανέμορφο ταξίδι μουσικής. Τα πάντα είναι μελετημένα και παιγμένα στην εντέλεια, χωρίς κανένα ψεγάδι στην παραγωγή, μίξη ή σε κάποιο τεχνικό στοιχείο.
Για όσους δεν γνωρίζουν την μουσική κατεύθυνση των Decembre Noir, μπορούν να σκεφτούν τους Katatonia, Draconian, Paradise Lost (πρώιμους) και τους My Dying Bride (επίσης πρώιμους). Οι μελωδίες και η ατμόσφαιρα του “Autumn Kings” είναι μελαγχολική και όχι μίζερη και αυτό είναι κάτι που κοιτάω πρώτα σε οποιαδήποτε doom μπάντα. Επίσης, σε κάποιες στιγμές – βλέπε “Barricades” – οι Γερμανοί δεν διστάζουν να ανεβάσουν ταχύτητες για να δώσουν μια ποικιλία στις ταχύτητες.
Αναφέροντας το “Barricades”, πρέπει να αναφέρουμε και την παρουσία κάποιων καθαρών φωνητικών, το οποία δίνουν μια ποικιλία αλλά και τις δίκασες, που κάνουν το τραγούδι ίσως το αγαπημένο μου στο δίσκο. Όχι ότι το opener “In The Pouring Rain”, δεν έχει τρομερές μελωδίες και μια απίστευτα «ζεστή» ατμόσφαιρα, που δίνει τον τόνο για όλη την ελεγεία του “Autumn Kings”. Θα έλεγα ότι επίσης το 11λεπτο “A Weeping Sunrise”, συνδυάζει όλα αυτά τα στοιχεία με έναν πολύ ωραίο τρόπο και φανταστικές μελωδίες. Μπορούμε επίσης να αναφέρουμε και το “Dress.Code.Black”, το οποίο θυμίζει πολύ περισσότερο melodic death metal μπάντα, παρά doom metal συγκρότημα.
Από εκεί και πέρα όμως, τα πράγματα κάπου χαλάνε για δυο λόγους. Ο πρώτος και σημαντικότερος, είναι η διάρκεια των τραγουδιών, τα οποία καταλαβαίνω ότι μια doom metal μπάντα θέλει να έχει μεγάλες διάρκειες, αλλά αυτό πρέπει να μην καταστρέφει τα τραγούδια αλλά να τους δίνει μια έμφαση. Στο “Autumn Kings”, δυστυχώς παρατηρώ ότι μετά από πολλές ακροάσεις, τα τραγούδια και οι μελωδίες δεν μένουν στο μυαλό και κάπου νιώθεις κουρασμένος να ακούς τόσα πολλά θέματα μέσα σε ένα τραγούδι. Για παράδειγμα, στο προαναφερθέν “A Weeping Sunrise”, αν είχε διάρκεια κάπου στα 7 λεπτά με αυτή την απίστευτη βασική μελωδία, θα μιλάγαμε για ένα από τα καλύτερα death/doom metal τραγούδια. Φυσικά και πιστεύω ότι 8 τραγούδια με συνολική διάρκεια 70 λεπτά, είναι κάπως υπερβολικό.
Επίσης, δεν υπάρχει καμία μα καμιά πρωτοτυπία στην μουσική των Decembre Noir. Ότι υπάρχει στο “Autumn Kings”, το έχετε ακούσει στο παρελθόν από τις επιρροές τους που προαναφέρθηκαν αλλά -είμαι σίγουρος- και από τους ίδιους. Από την άλλη, νομίζω ότι το συγκεκριμένο είδος μουσικής δίνει πολύ λίγο χώρο για ελιγμούς και πρωτοτυπία και οι οπαδοί του doom metal, πολύ λίγο ενδιαφέρονται για αυτήν.
Θα έλεγα ότι η πρώτη μου επαφή με τους Decembre Noir, με αφήνει με ανάμικτα συναισθήματα. Η μουσική τους είναι πανέμορφη και γεμάτη μελωδίες, κάτι το οποίο μου αρέσει πάρα πολύ, αλλά κάτι οι μεγάλες διάρκειες των τραγουδιών, κάτι το μονότονο ύφος της μουσικής των Γερμανών, δεν με άφησε να ευχαριστηθώ το “Autumn Kings”, όσο θα περίμενα ότι θα το ευχαριστηθώ. Είμαι σίγουρος ότι οι οπαδοί της μπάντας, θα ικανοποιηθούν πάρα πολύ από την τρίτη δουλειά των Γερμανών, οι υπόλοιποι μάλλον θα έχουν ανάμικτα συναισθήματα όπως εγώ.
7/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
