Οι I Abyssick είναι ένα αθηναϊκό κουαρτέτο που συστάθηκε το 2017 και το “Ashes Enthroned” αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη τους δισκογραφική δουλεία. Το σχήμα απαρτίζεται από τους Μάκη Sel στο μπάσο, Άγγελο Seaito στα τύμπανα, Γιώργο Πετρόπουλο στις κιθάρες και Κωνσταντίνο Μάρη στα φωνητικά και τις ρυθμικές. Ο τελευταίος είναι παλιός γνώριμος της ελληνικής σκηνής από συμμετοχές του σε σχήματα όπως οι Forbidden Seed, Starve The Hydra και Incest In Heaven.
Οι μουσικές τους επιρροές περιλαμβάνουν κλασικό heavy, gothic – ευτυχώς με την έννοια της λέξης όπως την εννοούσαμε μέχρι τα μέσα των 90s – και κάποιες δόσεις doom αγγλικής κυρίως σχολής, ξανά επηρεασμένες από την εν λόγω δεκαετία. Η δουλειά που έχει γίνει τόσο στα καθαρά, όσο και στα ακραία φωνητικά είναι πολύ καλή. Το ίδιο ισχύει και για τις κιθάρες, γι’ αυτό και θα τις ήθελα πιο μπροστά στην παραγωγή και με περισσότερο όγκο. Παίζουν ωραία θέματα και θεωρώ ότι η μίξη τις αδικεί σε κάποια σημεία.
Μπάσο και τύμπανα είναι αργόσυρτα και νωχελικά, γεγονός όχι απαραίτητα κακό στην περίπτωση μας. Μάλλον ταιριαστό θα το αποκαλούσαμε, καθότι εκτός από τους Peaceville Three, το rhythm section έχει έναν αέρα που παραπέμπει στα πρώτα Sentenced, πριν οι Φινλανδοί πραγματοποιήσουν την μεταστροφή τους σε λιγότερο metal και περισσότερο rock ηχητική κατεύθυνση. Αν ήταν να επιλέξουμε το πιο εμφανές θετικό στοιχείο του δίσκου, θα καταλήγαμε στην κατά πλειοψηφία καλώς εννοούμενη 90s λογική που τον διέπει, τόσο μουσικά, όσο και αισθητικά.
Στα συν και τα πολύ ωραία refrains, καθώς και οι εναλλαγές στις δομές των τραγουδιών. Οι τελευταίες καθιστούν τον δίσκο μια ενιαία διήγηση μεν αλλά με αρκετά διακριτά στοιχεία σε κάθε κομμάτι, ώστε το αποτέλεσμα να μην καταλήγει μονότονο. Στον αντίποδα, οι διάρκειες των κομματιών θα μπορούσαν να ήταν μικρότερες και οι ενορχηστρώσεις να διανθίζονταν με κάποια επιπλέον στοιχεία. Άλλωστε οι δομή των κομματιών είναι τέτοια, που θα «σήκωνε» περισσότερο όγκο στις κιθάρες ή κάποια επιπλέον κανάλια με δεύτερες, για να τονιστούν ακόμα περισσότερο τα refrains, που είναι ένα από τα αδιαμφισβήτητα ατού τους.
Από άποψη περιεχομένου, οι ακροατές που αγαπούν τα 90s, την εναλλαγή ατμόσφαιρας/επιθετικότητας και το αγγλικό heavy metal, δε θα απογοητευτούν σε καμία περίπτωση. Όμως, για κάποιο λόγο έχω την αίσθηση ότι το ντεμπούτο των Αθηναίων μπορεί να βρει απρόσμενους συμμάχους και σε ένα άλλο δημογραφικό. Η προσεγμένη δουλειά στους στίχους και κάποιες στρατηγικά τοποθετημένες μικρολεπτομέρειες, θα έφερναν χαμόγελα στα πρόσωπα φίλων σχημάτων όπως οι Dream Theater και οι Fates Warning. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια, η οποία δίνει ελπίδες για ακόμα καλύτερες μελλοντικές δουλειές.
7/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
