Αν πάρει κάπου το αυτί σας ότι οι InHuman κυκλοφορούν το ντεμπούτο album τους και δεν βρίσκετε πληροφορίες ως προς το ποιοι είναι οι InHuman, μην ανησυχείτε. Εδώ είμαστε εμείς να βοηθήσουμε. Οι Βέλγοι InHuman, που λέτε, είναι η πρώην συμφωνική metal μπάντα Anwynn που το 2012 είχαν κυκλοφορήσει τον πολύ ωραίο δίσκο “Forbidden Songs”. Από το 2015, μετά την κυκλοφορία του EP τους “Swords & Blood”, οι Anwynn χάθηκαν (δισκογραφικά τουλάχιστον) μέχρι το 2020, οπότε και τα τρία εναπομείναντα μέλη (η τραγουδίστρια Eline Van De Putte, ο κιθαρίστας Eerik Maurage και η πληκτρού Astrid), αποφάσισαν να κάνουν μια μικρή αλλαγή στη μουσική τους κατεύθυνση και με την προσθήκη τεσσάρων ακόμα μελών ίδρυσαν τους InHuman.
Προτού καταπιαστώ με το ντεμπούτο των InHuman, να αναφέρω ότι οι Anwynn μουσικά βάδιζαν στα χνάρια συγκροτημάτων όπως οι Theatre Of Tragedy, οι Tristania και οι The Sins Of Thy Beloved. Δηλαδή καθαρά γυναικεία φωνητικά, brutal ανδρικά φωνητικά, συμφωνικές ενορχηστρώσεις στο πίσω μέρος, πολύ μελωδία και ατμόσφαιρα, καθώς και γρήγορα ξεσπάσματα. Αυτό που έκαναν τώρα ως InHuman είναι να δώσουν ένα πολύ μεγάλο boost στο συμφωνικό κομμάτι και να στρέψουν τη μουσική τους προς το death metal.
Ακούγοντας το δίσκο, εκείνο που αντιλαμβάνεσαι σχετικά γρήγορα είναι πως οι Βέλγοι έχουν καταφέρει με μαεστρία να παντρέψουν τη μεγαλοπρέπεια της συμφωνίας με τη βαρύτητα του death metal και τα συνδυάσουν με πολύ όμορφα αργά, μελωδικά και ατμοσφαιρικά μέρη που αναδύουν μια υπέροχη λυρικότητα. Ο Eerik Maurage, που εκτός από τις κιθάρες είναι υπεύθυνος και για το συμφωνικό κομμάτι, έχει κάνει μια πραγματικά εξαιρετική δουλειά. Η συμφωνική μουσική δεν χάνεται πίσω από τα metal όργανα αλλά αντιθέτως έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ μπορεί να ελίσσεται χωρίς κανένα πρόβλημα. Τι θέλω να πω με αυτό; Ότι και θα πλαισιώσει πανέμορφα τα ατμοσφαιρικά μέρη του δίσκου και θα ανεβάζει κατακόρυφα ρυθμούς στα πιο γρήγορα ξεσπάσματα, δίνοντας ακόμα περισσότερη ένταση στα ήδη βαριά και καταιγιστικά σημεία.
Οι εναλλαγές σε κάθε τραγούδι έρχονται η μία πίσω από την άλλη, αλλάζοντας ατμόσφαιρα και διάθεση διαρκώς, αλλά ο τρόπος που γίνεται ούτε ενοχλεί ούτε μπερδεύει. Μπορεί ένα τραγούδι να ξεκινήσει με εντελώς death διάθεση, δηλαδή brutal φωνητικά, καταιγιστικά τύμπανα και γρήγορες κιθάρες για ένα καλό πατροπαράδοτο headbanging και ξαφνικά να υπάρξει μελωδικό σπάσιμο, όπου τη σκυτάλη παίρνουν τα μελωδικά καθαρά γυναικεία φωνητικά με συνοδεία πιάνου και η ατμόσφαιρα να γίνεται εντελώς gothic. Αλλού μπορεί να έχουμε τη συμφωνία και τα metal όργανα να δίνουν παρέα πόνο, να κατεβαίνουν απότομα οι ρυθμοί και η μουσική να μπαίνει σε πιο doom μονοπάτια, να γίνεται μετά πιο ατμοσφαιρική με πλήκτρα και ύστερα να ανεβαίνει και πάλι η ένταση με τα brutal και τα μελωδικά φωνητικά να εναλλάσσονται υπό μορφή διαλόγου με τη συνοδεία έντονων τυμπάνων.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι δεν θα μπορούσα να περιγράψω με ακρίβεια όλα όσα συμβαίνουν στο δίσκο αλλά αυτό που μπορώ να πω είναι ότι έχει γίνει απίστευτη δουλειά τόσο στη σύνθεση και στα φωνητικά (εξαιρετικοί και η Eline και ο Dietwin αλλά και η χορωδία που συνοδεύει σε πολλά μέρη), όσο και στην παραγωγή που έχει δώσει την απαιτούμενη δύναμη και βαρύτητα στο album. Αν όλα όσα έγραψα σας κίνησαν το ενδιαφέρον, τότε πρέπει να αποκτήσετε το “InHuman”. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα σας ενθουσιάσει. Anwynn is dead. Long live Inhuman!
8/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
