Ιδιαίτερη περίπτωση οι Inkilina Sazabra, για να είμαι ακριβέστερος, περιπτωσάρα. Είναι Πορτογαλικής καταγωγής και παίζουν ένα περίεργο, πρωτοφανές είδος Industrial Metal. Η μουσική έχει όπως θα το περιμένατε πολλά samples, πολύ μελωδία, πολύ βάθος και νόημα. Θα παρατηρήσουμε πολλά μέρη που θα μας τραβήξουν την προσοχή από αυτόν τον δίσκο. Ένα είναι τα “ντραμς” που αν και ψεύτικα, εσκεμμένα το δείχνουν, δρώντας σαν στοιχείο των “beats”. Η κιθάρες και τα λοιπά “μέταλ” όργανα έχουν ήρεμα στοιβαχτεί, πίσω από τα νέο – μοντέρνα, ψιλό progressive χαρακτηριστικά. Αυτό που αναδεικνύεται και μάλιστα άξια, είναι τα φωνητικά, που έχουν μία πολύ “αντροφανή” χροιά, που τραγουδά στα Πορτογαλικά (λογικά;!), πράγμα που σε ξενερώνει εντελώς. Δεν μπορώ να εστιάσω πουθενά αλλού, όσο υπάρχει αυτή η περίεργη φωνή να καραδοκεί. Έχει πολύ βαρύγδουπη και περίεργη προφορά, που για εμάς που δεν ερχόμαστε σε επαφή με αυτή, κάνει τα πράγματα δύσκολα. Δεν θα κρύψω ότι δεν άντεξα να τον ακούσω όλο τον δίσκο και αυτό όχι λόγο της μουσικής ή της διάρκειας (που είναι αρκετή για τέτοιου είδους, δύσκολου δίσκου), αλλά λόγο των φωνητικών, έκαναν αφόρητη την ακρόαση δύστυχος. Αν υπήρχε Instrumental έκδοση, μπορώ μετά βεβαιότητος να σας πω ότι θα ήταν ένα μουσικό φαινόμενο αυτός ο δίσκος. Μέχρι τότε, πρέπει να αρκεστούμε σε αυτά που έχουμε, δηλαδή έναν περίεργο δίσκο, που για αυτούς που ψάχνουν κάτι καινούργιο είναι πραγματικά ότι πρέπει.
7.5/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
