Προτού αρχίσω το review, θα ήθελα να επισημάνω πως οι Iron Maiden ίσως να είναι η μόνη μπάντα που θα αγαπάω και θα λατρεύω ακόμα και στη μεταθανάτια ζωή. Γι’ αυτό και η τελευταία τους κυκλοφορία απλά με στραβομουτσουνιάζει αντί να με στεναχωρεί. Πλέον έχουμε δεχτεί το γεγονός πως οι Άγγλοι βγάζουν δίσκους ανά γεωμετρικές περιόδους, αλλά δυστυχώς αυτή η λογική “νέο album-live-best of” δε λέει να σταματήσει. Άλλη μία official συλλογή λοιπόν (τέταρτη κατά σειρά, εάν δε με απατά η μνήμη μου) η οποία, κατά τη γνώμη μου, μάλλον σαν promotion για την επερχόμενη καλοκαιρινή τους περιοδεία θα λειτουργήσει παρά σαν ανεξάρτητη κυκλοφορία. Αυτή τη φορά έχουμε να κάνουμε με ένα compilation με τα καλύτερα κομμάτια των Iron Maiden, από το No Prayer For The Dying μέχρι και το τωρινό The Final Frontier. Συνολικά έχουμε 23 τραγούδια σε ένα διπλό CD, τα οποία λίγο-πολύ όλοι μας τα έχουμε ακούσει, αν και μερικές επιλογές ίσως να φαίνονται κουφές, καθώς μάλλον θα προτιμούσαμε π.χ. ένα The Talisman αντί του El Dorado, αν και από μία πρώτη ματιά στο tracklist βλέπουμε ότι έχει δωθεί πιο πολύ έμφαση στα singles (βλέπε The Wicker Man, Different World, Be Quick Or Be Dead ή Rainmaker). Επίσης, υπάρχουν και 4 ακυκλοφόρητες live versions των Man On The Edge, Sign Of The Cross, Fear Of The Dark και The Clansman, αλλά και πάλι τα τρία από αυτά ήδη τα έχουμε ακούσει στο Rock In Rio. Αντ’ αυτού θα μπορούσαν να είχαν επιλέξει κάτι από τη Blaze Bailey εποχή που για άλλη μία φορά την έχουν παραμελήσει. Το From Fear To Eternity δεν είναι το best of που θα βγάλει κάποιο κομμάτι των Iron Maiden από την αφάνεια. Αυτό είχε γίνει μια και καλή το 2002 με το Eddie’s Archives. Οπότε δύσκολα θα το πρότεινα, δεδομένου πάντα ότι στα ράφια υπάρχει ακόμα το προπέρσινο -και πιο ουσιαστικό- Flight 666. Μόνο για φανατικούς Maiden συλλέκτες.
6/10
Χάρης Μπελαδάκης
