Για να είμαι ειλικρινής, όπου βλέπω το όνομα Transcending Obscurity, σκέφτομαι καλό σύγχρονο death metal, καθώς ότι death metal κυκλοφορία έχω ακούσει από τη συγκεκριμένη εταιρεία το τελευταίο διάστημα, κυμαίνονταν από καλή έως και δισκάρα. Το “Tower Of The Morbid” των Paganizer ήταν μια τέτοια περίπτωση δισκάρας ας πούμε και πράγματι, για μια ακόμα φορά θα πάρουμε ένα death metal με προοπτικές, από τους Πορτογάλους, οι οποίοι επιδίδονται σε ένα πραγματικά παλιομοδίτικο παίξιμο του είδους, καθώς παίζουν έχοντας ένα πολύ συγκεκριμένο πράγμα κατά νου, χωρίς να κάνουν ανάμιξη των σχολών.
Με απλά λόγια, δε συνδυάζουν Dismember και Deicide (τυχαία παραδείγματα συγκροτημάτων που ανήκουν σε διαφορετική death metal σχολή, απλά τα χρησιμοποιώ για να καταλάβετε τη λογική), αλλά επικεντρώνονται στην πρώιμη σουηδική σχολή του είδους παίζοντας ένα death metal που παραπέμπει λίγο στους Carnage και στην πολύ πρώιμη (εποχής demo) των Unleashed και του πρώτου full-length των Necrophobic. Γρήγορα και απλοϊκά με λίγα λόγια, χωρίς ωστόσο να ακουμπάνε τις ξέφρενες ταχύτητες του “Where No Life Dwells” ή τη σκοτεινή και (σχετικά) μελωδική ατμόσφαιρα του “Nocturnal Silence”, κάτι που φυσικά δεν είναι καθόλου μα καθόλου κακό.
Το πρόβλημα ωστόσο που υπάρχει με τη συγκεκριμένη κυκλοφορία είναι ότι δεν υπάρχει μια ταυτότητα στα κομμάτια, παρόλο που ακούγονται ευχάριστα, είναι σαν να γράφτηκαν από κάποια σουηδική μπάντα στις αρχές του ‘90 όταν ξεκινούσε τα πρώτα της βήματα. Δεν είναι κακό σαν κυκλοφορία, τουναντίον, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς, η βάση με την οποία κρίνουμε τη μουσική έχει αλλάξει συγκριτικά με τότε καθώς δεν είμαστε στις αρχές των 90s αλλά στο 2020, μια εποχή που είναι κουραστικό να ακούμε αναμασημένες φόρμες ξανά. Πρόκειται όμως για μια αξιόλογη προσπάθεια και θεωρώ ότι αν η μπάντα δώσει λίγο παραπάνω βάρος στις συνθέσεις, θα έχουμε πολύ καλύτερα πράγματα στο μέλλον.
6/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
