Για να πω τη μεγάλη μου αμαρτία τους Borealis δε τους γνώριζα. Το συγκεκριμένο συγκρότημα υπάρχει από το 2006 και κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ το 2008. Οι Καναδοί από το Οντάριο κινούνται σε power-progressive metal μονοπάτια. Εδώ έχουμε τρία δεδομένα που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στη συνέχεια. Η καταγωγή από το Καναδά είναι ένα σημάδι ότι κάτι καλό ψήνεται εδώ, δεύτερον το είδος που παίζουν για μένα έχει κάποιες κορυφές – standards σαν μέτρο σύγκρισης και τρίτον το ότι δε τους γνώριζα μέχρι τη προηγούμενη βδομάδα για τα χρόνια που είναι ενεργοί σημαίνει ότι για κάποιο λόγο δε τους ήξερα.
Άκουσα όλη τους τη δισκογραφία πριν φτάσω στο φετινό “Illusions”. Και αυτό που παρατηρούσα είναι ότι υπάρχει μια εξέλιξη από άλμπουμ σε άλμπουμ. Όχι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά παρατηρούσα μια εξέλιξη μισής μονάδας για παράδειγμα με βαθμολογίες από το 5 έως το 6.5. Κορυφαίο τους άλμπουμ το τελευταίο “The Offering” του 2018 όπου άλλαξε και το status τους καθώς εισχώρησαν στην AFM Records.
Σαν συνέχεια λοιπόν του “The Offering”, έρχεται το “Illusions”, του οποίου η διαδικασία προετοιμασίας ξεκίνησε το 2019, αλλά λόγω Covid-19 τα πράγματα καθυστέρησαν πολύ περισσότερο απ’ ότι περίμενε το συγκρότημα (σ.σ.: όπως και για όλους μας). Σύμφωνα με το συγκρότημα το “Illusions” αποτελεί τη θεματική συνέχεια το “Τhe Offering”, ενώ σύμφωνα πάντα με το συγκρότημα, προσέλαβαν τον Vikram Shankar (Silent Skies, Redemption, Lux Terminus) ώστε να δώσει μια πιο “Βίκινγκ” αίσθηση στη νέα προσπάθεια των Borealis.
Στα του άλμπουμ τώρα ξεκινάμε με μια ατμοσφαιρική εισαγωγή, το ομώνυμο “Ιllusions” και αφού έχουμε ανάψει κεριά και έχουμε βάλει ένα ποτηράκι κρασί ακολουθεί το δυναμικό “Ashes Turn To Rain”. Επειδή λατρεύω να διαβάζω τους στίχους που γράφει κάθε συγκρότημα εδώ χρησιμοποιείται πολύ η μεταφορά. Στίχοι εσωτερικοί, που αγγίζουν τη ψυχή μας μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού. Ακολουθεί το πρώτο μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι, το “Fortress” το οποίο αρχίζει ιδανικά ατμοσφαιρικά, αλλά κάτι έχει αρχίσει και με προβληματίζει. Η χροιά του Μatt Marinelli είναι βαθιά με χρώμα και ξεχωρίζει, η παραγωγή κρύσταλλο με βαριές κιθάρες κτλ ,αλλά νιώθω μια διαρκή επανάληψη. Ένα κομμάτι διάρκειας εφτά λεπτών το οποίο τραβιέται σα λεπτό ζυμάρι και ξεχειλώνει. Δυστυχώς κάπως έτσι συνεχίζει και ο δίσκος. Ενώ όλα φαίνονται ιδανικά παρατηρείται μια επανάληψη στις συνθέσεις τόσο στα μουσικά θέματα, όσο και στο στιχουργικό μέρος. Αν ήταν λιγότερα τα κομμάτια θα έλεγα ότι πρόκειται για τη καλύτερη δουλειά τους. Ίσως είναι η πιο ολοκληρωμένη, αλλά αυτό που πρέπει να προσέξουν είναι η σύνθεση.
Είμαι αυστηρός με αυτό το είδος καθώς ό,τι κυκλοφορία βγαίνει θα συγκρίνεται πάντα με τις κορυφές του είδους που είναι οι Kamelot, οι Symphony X, οι Orphaned Land και οι Myrath. Οτιδήποτε δεν αγγίζει στα αυτιά μου αυτά τα συγκροτήματα είναι δύσκολο να κάνει τη διαφορά καθώς το progressive-power metal είναι πολύ απαιτητικό λόγω κορεσμού ιδεών κατά την άποψή μου.
Συνοψίζοντας το “Illusions” είναι ένα πολύ μικρό βήμα προς τα πάνω για τους Borealis, τους οποίους σίγουρα από δω και πέρα θα παρακολουθώ καθώς πιστεύω ότι μπορούν να ανέβουν επίπεδο.
6.5/10
Γιάννης Γιουρτζάκης
[email protected]
