Επιστροφή στα δισκογραφικά δρώμενα μετά από μια δεκαετία από τους The Mars Volta. Αυτό από μόνο του είναι μια σημαντική είδηση. Το ντουέτο από το El Paso αν και δεν διαλύθηκε επίσημα πίσω στο 2013, μπήκε σε χειμερία νάρκη μετά την περιοδεία για την προώθηση του “Noctourniquet”. O Lopez τότε είχε αποφασίσει να επικεντρωθεί στο project του με τίτλο Bosnian Rainbows.
Όπως και να έχει το ντουέτο είναι πάλι εδώ με έναν πανέμορφο δίσκο. Με δεκατέσσερις συνθέσεις και διάρκεια κάτι λιγότερο από σαράντα πέντε λεπτά το συγκρότημα κάνει restart, κάτι κατανοητό και από τον τίτλο του άλμπουμ. Για την ιστορία οι The Mars Volta είναι βασικά ο Omar Rodriuguez –Lopez (κιθάρα/παραγωγή) και ο τραγουδιστής Cedric Bixler–Zavala. Οι δύο τους έχουν όλα αυτά τα χρόνια πλαισιωθεί από μια πλειάδα μουσικών.
Μουσικά κινούμενοι οι The Mars Volta έχουν, και παραμένουν ως έναν βαθμό, καταταχθεί στον χώρο του progressive rock με μια πολύ, μα πολύ, ελαστική προσέγγιση. Ο ήχος τους πάντα ήταν χαοτικός και πραγματικά ήταν απορίας άξιο το πώς κατάφεραν να γίνουν ένα mainstream συγκρότημα. Και αυτό δεν το λέω για να τους μειώσω. Απλά η μουσική τους δεν ήταν και ακριβώς γραμμένη για τις μάζες.
Το “The Mars Volta” τους βρίσκει σε μια αμιγώς πιο χαλαρή φάση. Σε σημεία r&b αλλά και jazz προσφέρουν μια από τις πιο χαλαρές μουσικές παλέτες τους που μπορεί αρχικά να ξενίσει αλλά από την άλλη αρκεί να θυμηθούμε ότι το σχήμα δεν έπαιζε και αμιγώς τα ίδια και τα ίδια. Έτσι το σύνολο των κομματιών έχουν έναν αρκετά ταξιδιάρικο ήχο. Και αυτό δεν είναι κακό. Από την άλλη αναρωτιέμαι κατά πόσο μπορούν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον ακόμα και αυτού που ακούει progressive rock πλέον.
Στην τελική οι The Mars Volta παίζουν αυτό που παίζουν για τους εαυτούς τους. σίγουρα δεν είναι ακριβώς του γούστου μου αλλά αν μη τι άλλο έχουν ταυτότητα.
6,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
