Όποιος έχει την παραμικρή σχέση μαζί μου, ξέρει και την αγάπη μου για τους Αμερικάνους που αγγίζει τα όρια της λατρείας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός απέναντι τους. Το αντίθετο μπορώ να πω, μιας και συνήθως είμαι πιο αυστηρός απέναντι στα αγαπημένα μου σχήματα. Έτσι λοιπόν οι παρακάτω γραμμές δεν έχουν γραφθεί με καμία τάση στρογγυλοποίησης των λεγόμενων μου.
Πήρε έξι χρόνια στους Αμερικάνους να βγάλουν νέο άλμπουμ. Η προηγούμενη δουλειά τους ήταν το πολύ καλό “The Deviant Chord”, το οποίο όπως και όλες οι προηγούμενες δουλειές τους από το “Mechanized Warfare” και μετά, τους έβρισκε να πειραματίζονται μεν, διακριτικά δε και χωρίς να φεύγουν πολύ από τα νερά του αγαπημένου μας ήχου. Το γεγονός πως το “The Hallowed” θα ήταν το δεύτερο κατά σειρά concept άλμπουμ τους σίγουρα κέντρισε το ενδιαφέρον. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ίδιοι μεγαλούργησαν στο πρώτο τους concept πίσω στο 2000 με το “Thane To The Throne”.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το συγκρότημα πήρε την απόφαση και έκανε μια πρωτοφανή καμπάνια προώθησης του άλμπουμ με το να μαζέψει διευθύνσεις οπαδών και να αποστείλει μια σειρά από card postal σε αυτούς! Και φυσικά να μην ξεχάσω το comic που επίσης κυκλοφόρησαν! Όλα αυτά, σε συνδυασμό με υπογραφή με την Atomic Fire αλλά και με ένα δυνατό booking agency ήταν πολύ καλά σημάδια.
Είχα την χαρά να ακούσω κάποια κομμάτια αρκετά πριν κυκλοφορήσουν τα πρώτα single. Αργότερα, όπως και πολλοί άλλοι, άκουσα τα κομμάτια που ανέβηκαν στο YouTube ενώ με χαρά έλαβα το πλήρες πακέτο και επένδυσα αρκετό χρόνο στην ακρόαση του.
Θα χαρακτήριζα λοιπόν το “The Hallowed” ένα άλμπουμ το οποίο ενώ ακούγεται αρκετά παλιομοδίτικο, πείτε το old school, παράλληλα ακούγεται φρεσκότατο! Πως γίνεται αυτό; Πολύ απλά, εδώ οι Jag Panzer πρακτικά αφήνουν στις άκρες όποιους πειραματισμούς και επιστρέφουν στην βάση τους, δηλαδή στο αγνό Αμερικάνικο power metal. Για την ακρίβεια το άλμπουμ θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει π.χ. το 2001 αμέσως μετά το “Thane To The Throne”.
Έτσι οι συνθέσεις είναι αρκετά ποικίλες, όχι όμως παραφορτωμένες. Φοβερή δουλειά έχει γίνει στα τύμπανα από τον Rikard Stjernquist που προσφέρει πανέμορφα θέματα. Οι κιθάρες του Mark Briody και του, μόνιμου μέλους πλέον, Ken Rodarte είναι εξαιρετικές με όμορφα solo και το απαραίτητο βάρος. Για τον «Τύραννο» δεν θα πω τίποτα γιατί πολύ απλά παραμένει μια απάτητη κορυφή, τελεία και παύλα.
Μιας και μιλάμε για concept άλμπουμ το συγκρότημα έξυπνα έχει εμπλουτίσει το άλμπουμ με κάποιους μονόλογους ενώ υπάρχουν και μια δύο στιγμές που κάποια σημεία κλείνουν το μάτι στο παρελθόν του σχήματος. Μάλιστα μπορώ να πω ότι ο τρόπος που κλείνει το άλμπουμ ίσως να φέρει και στο νου τον τρόπο που τελείωνε και αυτό το άδικα θαμμένο από κριτικούς και κοινό “Postman”.
Στο τέλος της μέρας όμως το ζουμί είναι ότι τα 53 λεπτά του “The Hallowed” κοίλανε σαν μια ανάσα. Το συγκρότημα δούλεψε την κάθε λεπτομέρεια στο μέγιστο και αυτό είναι κατανοητό ακόμα και από την πρώτη ακρόαση. Οι Jag Panzer ακούγονται πιο ακμαίοι από πολλά συγκροτήματα με τα μισά χρόνια από αυτούς στην πλάτη τους. δίκαια λοιπόν θεωρώ ότι έχουμε να κάνουμε με μια εξαιρετική δουλειά και ένα από τα καλύτερα άλμπουμ το 2023.
9/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
