Ο Johnny Casino μας είχε απασχολήσει πρόσφατα με το “Hits And Misses Vol.1 (1990-2000)”, άρα σας αφήνω για εισαγωγή στην κριτική της Χριστίνας για το ποιος είναι ο κύριος. Τσεκάρετέ την εδώ.
O Johnny Casino σε αυτόν τον δίσκο παίζει country και blues-άρει αρκετά. Σίγουρα οι μινόρε μελωδίες υπερέχουν και δημιουργούν μία ταξιδιάρα ατμόσφαιρα μελαγχολίας που μας θυμίζουν κάποιον μοναχικό ταξιδιώτη στην άλλη άκρη του Ατλαντικού που οδηγεί για ώρες και δε φτάνει ποτέ στον προορισμό του…μάλλον. Ο δίσκος είναι κυρίως ακουστικός με κάποιες ηλεκτρικές φορτίσεις σε σημεία. Στα συν του δίσκου η χρήση φυσαρμόνικας, ταιριάζει τέλεια με τον ήχο.
Στην ουσία τώρα. Ο δίσκος είναι ωραίος σαν άκουσμα και θα μπορούσε να σου κάνει παρέα ένα απόγευμα καθώς κοιτάς τη βροχή στο τζάμι και λες «πφφφφ…και έλεγα να πάω για καφέ αλλά ρίχνει καρέκλες και δεν έχω ομπρέλα». Μέχρι εκεί όμως. Δεν είναι καθόλου πρωτότυπος, σαν να το έχεις ακούσει χιλιάδες φορές. Όχι ότι αυτό είναι κακό, γενικά είμαι της άποψης ας είναι χιλιοπαιγμένο, αλλά αν είναι καλό, δεν έχει σημασία. Εδώ δεν είχα αυτό το συναίσθημα όταν τελείωσε.
Ωστόσο, μου θύμισε τις προσωπικές δουλειές του Dustin Kensrue, τραγουδιστή των Thrice και τον δίσκο του “Please Come Home”. Επίσης, μου ήρθαν στο μυαλό οι Brian Fallon και Aaron Lewis. Αυτά σίγουρα είναι στα καλά του δίσκου, όπως και μισός πόντος για τον τίτλο του “Vibrations, Yours And Mine”, αρκετά πιασάρικος θα έλεγα. Στα αρνητικά το εξώφυλλο-όπου θυμίζει psychedelic κόκορα με χρώματα από παγώνι. Αλλά εδώ δεν κρίνουμε το εξώφυλλο.
Θα πρότεινα να τσεκάρετε το Bandcamp του καλλιτέχνη, έχει μεγάλη ποικιλία και φαίνεται ότι είναι χρόνια στη σκηνή. Ίσως βρείτε κάτι που σας αρέσει. Ρίξτε μια «αυτιά» και σε αυτό το πόνημα αν είστε φίλοι του είδους, αλλιώς δε πιστεύω ότι θα ενθουσιαστείτε. Ένα πόντο για το τελευταίο τραγούδι με το ωραίο solo, “Tears In A Town She Calls Home”.
6/10
Βασίλης Παπαγεωργακόπουλος
vasileios.papageorgakopoulos@gmail.com
