Συνήθως οι δρόμοι ανοίγονται από κάποιους όχι μόνο για να τους περάσουν οι ίδιοι μόνο και μετά να τους κλείσουν, αλλά (καλώς ή κακώς) για να τους διαβούν και πολλοί άλλοι, οι οποίοι διάλεξαν ν’ αποφασίσουν πως ο δρόμος αυτός τους ταιριάζει. Μπορεί σίγουρα όλοι, οι τουλάχιστον οι περισσότεροι να θυμούνται τους πρωτοπόρους, όμως πολλές φορές κι εκείνοι που έπονται είναι αντάξιοι των προκατόχων τους και των προσδοκιών μας.
Ο λόγος για τους Ιταλούς female-fronted symphonic metal Kalidia, οι οποίοι καταφέρνουν με τη δεύτερη δουλειά τους, μετά το του 2015, με τίτλο “The Frozen Throne” να κρατήσουν το ενδιαφέρον του ακροατή, τουλάχιστον εκείνου που αρέσκεται στο συμφωνικό power metal. Σίγουρα από τα παραπάνω συμφραζόμενα οι Ιταλοί έχουν αρκετές ομοιότητες/επιρροές από τη γνωστή φινλανδική μπάντα, αν και εμένα τα έντεκα κομμάτια του δίσκου, μου έφεραν στο μυαλό μπάντες όπως οι Skylark, Rhapsody, Epica, Tristania, για να αναφέρω μερικές. Κάτι που από τη μία προσδίδει μια μουσική ταυτότητα και φυσικά τις επιρροές των Kalidia, από τη άλλη όμως τους στοιχειώνει και τους περιορίζει, γιατί αρχικά δεν άκουσα τη κομματάρα που θα τους δώσει τη δική τους ιδιαίτερη ταυτότητα, με λίγα λόγια δε με ξάφνιασαν, ενώ επικίνδυνα φλέρταραν με το να γίνουν κλισέ.
Όμως, (ευτυχώς υπήρξε ένα όμως) στο “The Frozen Throne” ανακαλύπτουμε αρκετές καλές στιγμές, όπως όταν ακούμε τα “Midnight’s Chant” (κομμάτι που το θεωρώ άνετα ένα από τα καλύτερα του δίσκου), “Circle’s Spell”, “Orpheus”, “To The Darkness I Belong”, τα οποία «ντύνονται»από τη πολύ χαρισματική φωνάρα της συμπαθέστατης Nicoleta Rosellini, η οποία προς τιμήν της διαθέτη εύρος, δυναμική και πάνω απ’ όλα προσωπικότητα. Δηλαδή δεν είναι άλλη μία γλυκιά φωνή που τσιρίζει προσπαθώντας να σε πείσει…
Στο όλο αποτέλεσμα έχει βάλει και το χεράκι του ο Lars Rettkowitz τωνFreedom Call, πράγμα που δίνει ας πούμε μια περισσότερη ώθηση και επαγγελματισμό στο άλμπουμ, ευτυχώς ξανατονίζω, δίχως να μετατρέπει τους Kalidia και το “The Frozen Throne” άλλο ένα πλαστικό κλώνο προϊών ενός εργοστασίου παραγωγής παρόμοιων δίσκων.Να αναφέρω επίσης ότι με ιντρίγκαρε ιδιαίτερα το outworkτου album, αφού αν και γνωρίζω πως οι περισσότεροι θα πείτε Game Of Thrones, οι λιγότεροι Elric, αλλά επιτρέψτε μου να θεωρώ πως οι παλαιότεροι θα πουν Necron από Fire And Iceκαι σίγουρα θα σκεφτούν πως ορισμένα τραγούδια του δίσκου θα μπορούσαν να γίνουν soundtrack στο συγκεκριμένο animation.
Εν κατακλείδι ενώ δεν άκουσα το δίσκο που θα προκαλέσει και θα επαναφέρει ξανά το παγκόσμιο metal ενδιαφέρον στο είδος του συμφωνικού power, όμως είναι μία κυκλοφορία που άφοβα προτείνετε στους περισσότερους από εμάς κι όχι απαραίτητα μόνο στους hardcoreτου είδους. Ρίξτε μια «αφτιά»!
7/10
Μιχάλης “TheLoneDrow” Κανακουσάκης
mixalis151@gmail.com
