Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις ένα συγκρότημα που το ξεχώρισες από τα πρώτα του βήματα να μεγαλώνει, να εξελίσσεται και με κάθε του δουλειά να δοκιμάζει και διαφορετικά πράγματα. Μία τέτοια περίπτωση είναι και οι Karma Violens, οι οποίοι κυκλοφορούν το τέταρτο full-length album τους.
Από το melodic death/metalcore του EP “Katara” και του τρομερού ντεμπούτου “Dormancy”, σε ένα πιο γενικό death/black metal στυλ στα δύο επόμενα “Skin Of Existence” και “Serpent God”, η μπάντα ενσωματώνει διαφορετικές επιρροές δημιουργώντας ένα δικό της ήχο. Και μπορεί να ήμουν από αυτούς που δεν ενθουσιάστηκα τόσο με το “Serpent God” σε σύγκριση με τις προηγούμενες δουλειές τους, εδώ όμως τα πράγματα αλλάζουν.
Ο δίσκος κινείται σε ένα γρήγορο death/black στυλ, με τη μπάντα να δοκιμάζει διαφορετικά πράγματα σε μερικά κομμάτια. Για παράδειγμα, το εναρκτήριο “Embrace” (μετά το πολύ σύντομο intro “Necropolis”) στα κοψίματά του έχει έναν αέρα από Behemoth καθώς χρησιμοποιούν συμφωνικά στοιχεία και χορωδιακά φωνητικά. Στο “One Way Journey” νιώθεις τα πλήκτρα ακούγονται σαν εκκλησιαστικό όργανο και δημιουργούν φοβερή ατμόσφαιρα ενώ στο ομώνυμο έχουν μπει καθαρά γυναικεία φωνητικά με καταπληκτικό τρόπο και διαφορετικό τρόπο αφού δεν είναι αιθέρια αλλά επιθετικά, συμπληρώνοντας ιδανικά τη μουσική.
Ο νεοεισελθέντας Ηλίας “Blackbones” Ζούνης πίσω από το μικρόφωνο, καταθέτει τα διαπιστευτήριά του με εξαιρετικό τρόπο αφού ουρλιάζει επιτυχώς με όποιο τρόπο νομίζει ότι κολλάει στο εκάστοτε τραγούδι. Η κιθαριστική δουλειά των Κώστα Παπαδόπουλου και Γιώργου Καρακουζίδη είναι πολύ προσεγμένη, τόσο στα riffs που κυμαίνονται μεταξύ black, death και melodic death επίθεσης, όσο και στα φρενήρη solos. Πάνω σε αυτά, το rhythm section των Στέφανου Ελπιζιώτη (μπάσο) και Sevan Barsam (drums) είναι όσο στιβαρό χρειάζεται, με τον δεύτερο να κάνει φοβερή δουλειά με την ταχύτητα και την τεχνική του.
Το album μέσα από δέκα τραγούδια, ένα intro και δύο ιντερλούδια διαρκεί πενήντα λεπτά και δε σε κουράζει ούτε στιγμή έχοντας και εξαιρετική παραγωγή. Είναι μία πάρα πολύ καλή κυκλοφορία από το αθηναϊκό συγκρότημα και συνεχίζει επάξια τη δισκογραφική πορεία τους, έχοντας στοιχεία από όλες τις δουλειές τους σε ένα γενικότερο extreme metal ύφος. Μέχρι τώρα, θεωρούσα το πολυαγαπημένο μου “Dormancy” την κορυφαία δουλειά τους και δεν έβλεπα πώς θα μπορούσε να αλλάξει αυτό. To “Mount Of The Congregation” θέτει σοβαρή υποψηφιότητα να το καταφέρει.
8/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
