Για όσους ακόμα δεν ξέρουν (δυστυχώς γι’ αυτούς, βέβαια) ποιοι είναι οι Kawir, ας κάνουμε μια σύντομη αναφορά σε πράγματα που τους αφορούν. Σχηματίστηκαν στην Αθήνα, γυρω στο 1993 κι αποτελούνται από τους: Therthonax (κιθάρα), Phaesphoros (κιθάρα, φωνητικά) και Ormenos (τύμπανα). Αποτελούν μέρος του δυναμικού της Deathrune Records κι ολ’ αυτά τα χρόνια έχουν ως αποστολή την διάδοση του Ελληνικού αρχαϊσμού, μέσα από το πρίσμα του παγανιστικού Black Metal. O Therthonax σχημάτισε τη μπάντα και με τη βοήθεια του Stefan Necroabyssious και του Eskarth “The Dark One” (Agatus), ηχογραφούν ένα κομμάτι που κυκλοφορεί ως 7” split με τους Sigh, της Cacophonous Records. O drummer Νίκος Σαμακούρης (Vriareos) μπήκε στη μπάντα και το “To Cawirs” (mini LP), ηχογραφήθηκε το1995. Αργότερα βγήκε και σε CD, μαζί με άλλα τρία κομμάτια. Με την διασκευή στο τραγούδι “Sadist” των Bathory και τον Iapetos 666 (Ηλίας) στα φωνητικά, συμμετέχουν στην αντίστοιχη συλλογή “Hellas Salutes The Vikings”, προς τιμήν των προαναφερθέντων. Μπορείτε να δείτε τη μπάντα και ως «Καβείρος» (όνομα που χρησιμοποιήθηκε από τον Mentor, σε σχετικό folk project), λόγω του Ελληνικού συλλαβισμού της λέξης. Το 2012 κι έπειτα από τόσες κυκλοφορίες, βρίσκει τους Kawir ανανεωμένους κι αρκετα χαρούμενους – ένεκα της νέας και πολυαναμενόμενη κυκλοφορίας τους, “Isotheos”. Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 11/10/2012 από την Deathrune Records και είναι φυσικά full length. Για πάμε ν’ απολαύσουμε τα επόμενα πενήντα πέντε λεπτά μουσικής, ενώ σας παρουσιάζω τον δίσκο, ο όποιος αρχίζει με το κομμάτι “Daemon”. Εισαγωγή με ρυθμική κιθάρα και mid tempo δίκαση, μελωδίες κι επική ατμόσφαιρα, παρακάτω. Το ξέσπασμα γίνεται λίγο πριν τι μέση της διάρκειας του κομματιού, όπου μπαίνουν και τα φωνητικά. Full επίθεση και βλασφημιά! Το τέλος είναι πιο ατμοσφαιρικό πάλι, με μια δόση «νοσταλγίας», θα έλεγα. “Hymn To Winds” για τη συνέχεια και οι ανίερες διαθέσεις του κομματιού, φαίνονται από την αρχή, αν και στα refrain τον πρώτο λόγο έχει ο επικός χαρακτήρας της κιθάρας. Σε κάποια φάση υπάρχουν και κάποια ψαλμοειδή φωνητικά, επίσης. “To Demeter” κι ένα νέο μουσικό στοιχείο μπαίνει στον μαγευτικό χορό, το οποίο συνοδεύσει άρτια και την όλη σύνθεση. Φλογέρα (σε αυτό και στο επόμενο, έχουν χρησιμοποιηθεί τριών ειδών φλογέρες, όλες παιγμένες με φυσικό ήχο!) “Hymn To Apollo” (το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου) και συνεχίζουμε με το εν λόγω πνευστό, μιας και η παρουσία του γίνεται αντιληπτή από τις πρώτες νότες, προσδίδοντας ένα folk χαρακτήρα στο κομμάτι. Πραγματική ωδή προς τον Απόλλωνα και τα έξτρα πομπώδη χορωδιακά (όλα φυσικά και από τον Phaesphoros) φωνητικά, το μαρτυρούν. Τέταρτο folk κομμάτι με θεματική ενότητα την «ωδή» και χορευτικό / παγανιστικό ύφος, είναι το “Hail Bacchus” (Ήταν ένας πολύ αγαπητός θεός των αρχαίων Ελλήνων. Η λατρεία του ξεκίνησε από τη Θράκη και σιγά σιγά πήρε πανελλήνιο χαρακτήρα. Έγινε ένας πολύ λαϊκός θεός, θεός της βλάστησης ,του αμπελιού και του κρασιού. Ήταν γιος του Δία και της Σεμέλης. Θεωρείται προστάτης της κωμωδίας και της τραγωδίας. Στους Δελφούς λατρεύονταν μαζί με τον Απόλλωνα. Ο ένας θεός του πνεύματος κι ο άλλος του γλεντιού. Ένα σοφός αληθινά συνδυασμός.), στο οποίο έχουμε και γυναικεία φωνητικά. Περνάμε στο “Hades” και αν φυσικά κρίνουμε από τον τίτλο, ξέρουμε ήδη τι μας περιμένει. Πένθιμο και αργόσυρτο, μας ταξιδεύει στις σκοτεινές τοποθεσίες του «Βασιλιά του Υποκόσμου», Άδη. Κλείνει με ένα επαναλαμβανόμενο κι επικό μοτίβο. Το ομώνυμο “Isotheos”, είναι πιο σπαρακτικό και ακραίο, κάτι που επιβεβαιώνεται με τα θεατρικώς ερμηνευμένα φωνητικά και το καταπληκτικό drumming. Φαντάζομαι θα ήταν μια φοβερή στιγμή για να παρακολουθεί κανείς, σε αντίστοιχο live! «Ίσος με Θεό», η ελεύθερη μετάφραση του τίτλου του και πιστεύω ότι οι προσπάθειες που πρέπει να καταβάλει κανείς για να φτάσει σ’ ένα τέτοιο επίπεδο, μας περιγράφονται μέσα από το κομμάτι. Η δισκάρα κλείνει με το συγκινητικά ανατριχιαστικό και instrumental “Pansemia” που έχει ακριβώς το ρόλο του επιλόγου….. ΚΑΘΑΡΣΗ κι εμείς ακόμα πλέουμε στον ιδιαίτερο κόσμο που μας ταξίδεψε… Ακούστε το και αν δεν «ξεφύγετε», ελάτε να μου πείτε. Προσωπικά είχα πολύ καιρό ν’ ακούσω κάτι ανάλογου επιπέδου κι έμεινα υπερευχαριστημένος από το υλικό. Τα κλισέ τύπου «Έλληνες είναι αυτοί? Μπράβο…!», ίσως αντηχούν βαρετά στ’ αφτιά μου, μιας και υπάρχουν πάμπολλες μπάντες από τη χώρα μας που καραγαμάνε… Γιατί δεν τις ξέρει ο κόσμος? Αναρωτηθείτε το, ο καθένας ξεχωριστά… Στον τομέα της παραγωγής έχει γίνει επίσης άψογη δουλειά και οι δεκάδες κόπιες του “Isotheos” (ένας δίσκος αφιερωμένος στην Ελληνική Μυθολογία…) – πληροφοριακά – παίζει να έχουν ήδη εξαφανιστεί. Hails!
9/10
Άγγελος “Kilmistered”
