Δεν νομίζω πως οι Korn χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, υπάρχουν εδώ και σχεδόν 20 χρόνια στην σκηνή και έχουν επηρεάσει αρκετά συγκροτήματα. Η αλήθεια είναι πως οι Korn μετά την αποχώρηση του κιθαρίστα Head, ψάχνονται ακόμα περισσότερο μουσικά βρίσκοντας διάφορα καινούρια μουσικά μονοπάτια να περπατήσουν, όπως έκαναν και πριν αλλά όχι με τόση ιδιομορφία και ιδιαιτερότητα.
Πρώτη θέση σε αυτή τη διαφορετικότητα έχει φυσικά για το dubstep πόνημα τους “The Path Οf Totality” αφού ένα χρόνο πριν είχαν προσπάθησαν να επιστρέψουν «στις ρίζες» με το “Korn III: Remember Who You Are”. Κατακρίθηκε πολύ, ειδικά από τους die hard οπαδούς ως συνήθως, εγώ πάλι το βρήκα λαμπρό και τολμηρό γιατί ξεφεύγει από τα Korn standards και έχει θέσει πλέον μια νέα μόδα, καλή ή κακή, θα δείξει.
Αυτή λοιπόν η κυκλοφορία τους είναι η συναυλία που δόθηκε στο Hollywood Palladium (σ.σ.: προφανώς duh!) και έχουν επικεντρωθεί κυρίως στην τελευταία dubstep κυκλοφορία τους, τιμώντας όμως και το παρελθόν τους δεόντως με τα super mega hits “Falling Away From Me”, “Freak On A Leash”, “Got The Life” αλλά και από το πρώτο δίσκο “Predictable”, το οποίο όπως ανακοίνωσε ο JD δεν ήταν στην λίστα.
Το CD είναι χωρισμένο σε δύο μέρη στην ουσία, στο dubstep και electronic μέρος και στο Korn μέρος με το δεύτερο να «κερδίζει» τον άνισο αγώνα. Έχω δει και έχω ακούσει αρκετά lives τους, όντας μεγάλη οπαδός τους χρόνια, αλλά το συγκεκριμένο δεν είναι στα δυνατά χαρτιά τους. Η φωνή του Jonathan Davis έχει κουραστεί, δεν ενδείκνυται για μακροσκελής συναυλίες, καθώς τα δίνει όλα σε κάθε live, χωρίς να του μένει ανάσα στο τέλος. Οι κιθάρες ίσα που ακούγονται, με το rhythm section να είναι στον Θεό, μια πολύ καλή κίνηση γιατί εκεί πλέον βασίζονται.
Οι οπαδοί δεν θα το ευχαριστηθούνε αναπολώντας τις παλιές εποχές , αλλά θα δουν την εξέλιξη, και οι καινούριοι φίλοι της μπάντας θα αρχίσουν να μαθαίνουν σιγά σιγά την μπάντα.
6/10
Tένια Λάρδα
[email protected]
