Ας ξεκινήσουμε με δεδομένο πως όταν μιλάμε για τους Pink Floyd, μιλάμε για μία μπάντα που ήταν πάντα μπροστά από την εποχή της. Μία μπάντα που άγγιξε την τελειότητα και τα τραγούδια της δύσκολα θα ξεχαστούν. Δεν επεκτείνομαι περισσότερο, γιατί φαντάζομαι ότι όλοι τα έχετε ακούσει. Αν, λέμε τώρα, αν όχι, ντροπή, να το κάνετε οπωσδήποτε!
Ας περάσουμε στους Echoes, μία καλά οργανωμένη tribute μπάντα στους σπουδαίους Pink Floyd. Ξεκίνησαν το 1995 από τον κιθαρίστα Oliver Hartmann, γνωστό από μπάντες όπως οι Avantasia, οι AtVance κλπ. Πλέον είναι αρκετά δημοφιλείς στον τόπο καταγωγής τους, τη Γερμανία, αφού έχουν πραγματοποιήσει πάνω από 400 συναυλίες. Επίσης τον Οκτώβριο του 2015, κυκλοφόρησαν το “Barefoot To The Moon”, ένα άλμπουμ που περιείχε κομμάτια των Pink Floyd σε ακουστική εκτέλεση.
Το “Live From The Dark Side” είναι η ηχογράφηση της εμφάνισής τους στο φεστιβάλ “Rock Of Ages” του 2018.Περιλαμβάνει 20 τραγούδια και έχει διάρκεια λίγο παραπάνω από δύο ώρες. Ένα χορταστικό setlist με πολλά από τα πιο γνωστά και αγαπημένα κομμάτια των Pink Floyd, παιγμένα άρτια από εξαιρετικούς μουσικούς, με φανερό σεβασμό προς τους δημιουργούς τους. Μιλάμε κατά βάση για επανεκτελέσεις και όχι διασκευές. Είναι μικρές οι διαφορές που θα ακούσετε, κυρίως από κάποια έξτρα έγχορδα, που δίνουν μία πιο ορχηστρική προσέγγιση σε μερικά σημεία, ενώ το “Have A Cigar” έχει έναν πιο τζαζ χαρακτήρα και το σαξόφωνο κάνει έντονα αισθητή την παρουσία του. Δεν λείπουν και κάποιοι guest μουσικοί, όπως για παράδειγμα ο Geoff Tate (ex-Queensrÿche) στο “Welcome To The Machine”, o Claude Leonetti (Lazuli) στο “High Hopes”, ο Midge Ure (Ultrafox) στο “Hey You” και ο Michael Sadler (Saga) στο “Comfortably Numb”. Ενώ το live κλείνει με τους Echoes και όλους τους guests να ερμηνεύουν παρέα το “Run Like Hell”. Σίγουρα πρέπει να ήταν μία πολύ όμορφη βραδιά για τους παρευρισκόμενους.
Όλα καλά μέχρι εδώ, αλλά το θέμα που προκύπτει σε κάθε κυκλοφορία τέτοιου είδους είναι η χρησιμότητά της. Πού αποσκοπεί. Δεν αμφιβάλω ότι η εν λόγω συναυλία είχε μεγάλο ενδιαφέρον για όσους την παρακολούθησαν από κοντά, όπως και οι υπόλοιπες των Echoes και κάθε άλλης αντίστοιχα καλής tribute μπάντας. Εφόσον όμως στην πλειοψηφία των τραγουδιών έχουμε απλά επανεκτέλεση, εγώ τουλάχιστον δεν βρίσκω κάποια ουσία στην κυκλοφορία αυτού του άλμπουμ, τουλάχιστον όχι στη μορφή που περιλαμβάνει μόνο τον ήχο (γι’ αυτό και η μικρή βουτιά στη βαθμολογία). Ναι μεν αν τους έβγαζε ο δρόμος τους από εδώ θα ήθελα να τους δω, αλλά τις φορές που θα θελήσω να απολαύσω την μουσική των Pink Floyd από την άνεση του σπιτιού μου, θα προτιμήσω το ‘real thing’.
7/10
Βίκυ Αθανασοπούλου
[email protected]
