Τον τελευταίο καιρό αρκετές παλιές Thrash μπάντες αναγεννήθηκαν και έτσι μέσω καλών επανακυκλοφοριών είδαν ξανά το φως της ημέρας αρκετοί καλοί δίσκοι από την εποχή που το Thrash ήταν στις δόξες του. Τώρα το πως πήρε η μπάλα τους Laaz Rockit, είναι μυστήριο. Στις δόξες τους είχαν τραβήξει ένα μικρό κοινό που πλέον αμφιβάλλω αν θα υπάρχει καν. Έτσι λοιπόν επιστρέφουν με την επανακυκλοφορία των δύο πρώτων τους δίσκων. Ακούγοντας όλα τα κομμάτια με το ζόρι δεν βρήκα τίποτα το αξιόλογο που θα συγκινήσει ακόμα και τον πιο μεγάλο fan του παλιού Thrash.Το μόνο που αντιμετώπισα είναι μετριότατα τραγούδια με άκυρα φωνητικά που έκαναν τα κομμάτια τραγικά. Τα φωνητικά ξεχωρίζουν πάρα πολύ από τον όλο ήχο του δίσκου και χαλάει την όλη ισορροπία. Όλο αυτό συνοδεύεται από μια πολύ κακή και αδύναμη παραγωγή (λογικό, μιας και οι δίσκοι είναι από τα 80’s) με το μπάσο να είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Πολύ ξεπερασμένος ήχος. Θα το πρότεινα μόνο σε κάποιον που θέλει να κάνει συλλογή από αργούς Thrash δίσκους γιατί περί αυτού πρόκειται.
5.5/10
Ηλίας Μαρόγλου
