Πειραματισμός και προοδευτικότητα. Δυο έννοιες που έχουν απασχολήσει και θα συνεχίσουν να απασχολούν μουσικούς και μουσικόφιλους. Προσωπικά πιστεύω ότι μερικά είδη, καλό είναι να μην ανακατεύονται στην έρευνα για νέες αλχημείες ή στην προσπάθεια να ακουστείς επιτηδευμένα “μπροστά από την εποχή σου”. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συγκεκριμένη δουλειά που μας έρχεται από την Γερμανία. Το συγκεκριμένο πιάτο είναι πραγματικά δύσκολο στην πέψη.. Και πώς να μην είναι όταν στην ουσία έχεις μια black metal μπάντα που doom-άρει να το έχει ρίξει στο post rock και στις ψυχεδελικές αναζητήσεις! Τα τραγούδια πάντα παίζουν και στα 3 ταμπλό, χαρακτηρίζονται από ασαφείς δομές και στριφνό χαρακτήρα. Προσωπικά βαρέθηκα αρκετά γρήγορα και δεν με ιντρίγκαρε η δουλειά αυτή καθόλου. Θα φανώ οπισθοδρομικός ξανά, αλλά όχι κάποια υλικά δεν τα βάζεις στο ίδιο καζάνι.
3/10
Παναγιώτης Αποστολόπουλος
