Πάρα πολύ καλό (αν και με μερικές πιο μέτριες στιγμές), ο δεύτερος δίσκος των Άγγλων Light Bearer οι οποίοι παίζουν το κλασσικό κράμα Ατμοσφαιρικού Post – Metal/Hardcore, Sludge – Prog σε ύφος Cult of Luna meets Neurosis. Σε σχέση με τον πρώτο τους δίσκο δεν υπάρχει τεράστια συνθετική διαφορά όμως ηχητικά εδώ τα πράγματα είναι πολύ ανώτερα. Ίσως εδώ να υπάρχουν λίγο περισσότερες μη εμπνευσμένες στιγμές για την μπάντα πράγμα όμως που καλύπτεται με μια πιο Post Rock διάθεση που εκφράζει την συγκεκριμένη κυκλοφορία όμως συνολικά πιστεύω ότι η μπάντα πάει ένα μικρό βήμα μπροστά με το “Silver Tongue” σε σχέση με το “Lapsus”. Βέβαια το σοκ τις όλης κατάστασης έγκειται στο ότι η όλη ακρόαση του άλμπουμ διαρκεί 1 ώρα και 22 λεπτά ενώ τα κομμάτια είναι μόλις έξι και το ένα ψιλοπαίζει και το ρόλο ιντερλούδιου… και όποιος αντέξει. Όποιος καταφέρει να ξεπεράσει αυτό το μικρό προβληματάκι να ξέρει ότι μουσικά μπροστά του πρόκειται να ξεχυθούν πολύ εμπνευσμένες στιγμές οι οποίες όμως επισκιάζονται ελαφρώς από το ότι η μπάντα έχει μια μικρή τάση να επαναλαμβάνεται. Πέρα από αυτό ένα ακόμα αρνητικό, ίσως και το μόνο πραγματικά μείον, είναι ότι η μπάντα ενώ στα οργανικά μέρη των κομματιών δίνει ρέστα, όταν είναι η ώρα να συνοδευτεί η φωνή και να μπει το κομμάτι σε κουπλέ, τότε πέφτει κάθετα το μουσικό επίπεδο. Λαμπρή εξαίρεση όπου η μπάντα διαλέγει να κινηθεί σε καθαρά φωνητικά σε μερικά σημεία όπου φαίνεται να της πάει γάντι ο πειραματισμός ουσιαστικά με πιο Post-Rock καταστάσεις. Γενικώς πολύ όμορφη αίσθηση της μελωδίας από τη μπάντα, εφάμιλλη των “Cult of Luna” και πολύ καίρια η riff-ολογία της σε μπόλικες περιπτώσεις. Τέλος τρομερή στιχομυθία με ενδιαφέροντα κοινωνικά υπονοούμενα. Αγαπημένες συνθέσεις εδώ μέσα το πολύ δυναμικό “Aggressor & Usurper” και το εντελώς αλλιώτικο σε πολλά σημεία ομώνυμο του δίσκου. Προτείνεται εύκολα στους λάτρεις του είδους ως απαραίτητη ακρόαση για φέτος.
8/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
