Η τύχη τελικά ευνοεί τους τολμηρούς και από κει που είπα «Όχι άλλο review σήμερα» τελικά είπα.. «Εντάξει ένα τελευταίο..» και μετά ήρθε το: «Ας διαλέξω στην τύχη!». Και να σου μια μπαντάρα εμφανίζεται. ΑΝ αυτό δεν είναι τύχη δεν ξέρω τι είναι. Groove/Thrash/Death λοιπόν.. Πρώτο κομμάτι το “Ghost”, εντάξει τα λόγια περιττά.. οι τύποι κάνανε εξαίρετη δουλειά, με μια τρομερή ισορροπία ανάμεσα στην ηχητική καφρίλα και τη μελωδία στις κιθάρες. Προσπαθήστε να απομονώσετε τα όργανα στα αυτιά σας και θα με καταλάβετε. Με τόσες αλλαγές στο κομμάτι δεν θα μπορούσε να σου συμβεί τίποτε άλλο εκτός από το να μείνεις άφωνος! Και συνεχίζουν με το “Live…” εισαγωγικά δεν με άφησε άφωνη όπως το προηγούμενο, και γενικά έχασα λίγο αυτή την Progressive-ια που μου βγάλανε λίγα λεπτά πριν, μα είμαι μόλις στο δεύτερο κομμάτι. Έχω πολλά να ακούσω ακόμα. Το “For Sweetheart” ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Και αποκατέστησε το «κενό» που μου δημιουργήθηκε πριν. Καθαρές κιθάρες σε μερικά σημεία και σε άλλα distorted του θανατά. Ε ναι… ήταν πολύ καλό! Και να σου το “Radio Hit” μου πήρε τα μυαλά. Με τις παύσεις του με τις groove-ιες του. Όταν αρχικά διάβασα “Death/Thrash” φοβόμουν το κλασσικό Παρκινσον-ο-ειδές παίξιμο του ντράμερ που δε θαύμασα ποτέ και αντίθετα.. με κούραζε. Κι όμως εδώ έγινε εξαίρετη δουλειά στη συγγραφή των ντραμς! Well Played Guyz! Προτελευταίο λοιπόν κομμάτι, το “Mors”. Και ναι είναι η πρώτη φορά που το παθαίνω, αλλά ο δίσκος ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ. Εκεί κάπου στη μέση το μπάσο με την κιθάρα πήραν το λόγο και με τρέλανε οφείλω να ομολογήσω. Ωραία πράγματα συμβαίνουν βραδιάτικα… To “Boom”, τελευταίο στη σειρά, σωστή έκρηξη! Δικαίως και το όνομα. Τρομερό κομμάτι, τρομερά riff αλλά και φοβερός ο τρόπος σύνδεσης των μερών του κομματιού. Μια πραγματικά πολύ καλή δουλειά. Αξιέπαινη μόνο και μόνο από τις ιδέες που κουβαλάει! Ωραία πράγματα.. Πολύ ωραία πράγματα…
9/10
Ντένια Παλαιολόγου
