Οι Like Moths To Flames είναι ένα από τα πλέον λίγα αξιοσέβαστα κατ’ εμέ συγκροτήματα της metalcore σκηνής, σημειώνοντας μηδέν αποτυχίες με τίμια albums από το ντεμπούτο τους μέχρι και σήμερα. Η μπάντα από το Columbus του Ohio επιστρέφει με τον πέμπτο δίσκο της “No Eternity In Gold” μέσω της UNFD, σηματοδοτώντας την πρώτη συνεργασία μετά από τέσσερα albums και τέσσερα EPs με την Rise Records.
Το σχήμα αποτελείται από τους Chris Roetter στα φωνητικά, Jeremy Smith και Zach Pishney στις κιθάρες και Aaron Evans στο μπάσο. Καθώς προς το παρόν η θέση για τον drummer της μπάντας είναι κενή, στο νέο album ηχογράφησε τύμπανα σαν φιλική συμμετοχή ο Isaiah Perez των Phinehas.
Το κύριο riff και η μελωδία στο εισαγωγικό “The Anatomy Of Evil” καθιερώνουν από την αρχή τον δίσκο σαν έναν από τους πιο δυνατούς που έχει κυκλοφορήσει η μπάντα, αν όχι, τότε ο δυνατότερος. Φοβερό refrain και ακόμη πιο σκληρό breakdown. Οι μελωδίες κατακλύζουν κατά βάση το “Habitual Decline” αλλά πριν το τέλος οι Like Moths To Flames δείχνουν να μη συγχωρούν καθώς μας πετάνε στα μούτρα ένα ακραία βαρύ breakdown σα πέστροφα των πενήντα κιλών.
Το ίδιο επακριβώς συμβαίνει και στο “Burn In Water, Drown In Fire”. Ίσως και να ακούμε την μπάντα στα καλύτερά της, η φωνή του Chris και οι κιθάρες δίνουν ρέστα. Τα “God Complex” και “YOTM” θα μπορούσαν να θεωρηθούν από τα πιο βαριά κομμάτια του δίσκου μαζί με το “Spiritual Eclipse” επίσης αν και τα περισσότερα τραγούδια κυμαίνονται πάνω κάτω στα ίδια επίπεδα. Τα “Killing What’s Underneath” και “Demon Of My Own” θυμίζουν περισσότερο μπαλάντες χωρίς όμως να τους λείπουν ανά σημεία τα σκληρά riffs και τα βαριά φωνητικά.
Ωστόσο το προσωπικά αγαπημένο από αυτήν την κυκλοφορία ήταν το “Fluorescent White”, το οποίο έχει μια καλή μοιρασιά ανάμεσα στον σκληρό ήχο και τα μελωδικά πιασάρικα refrains που μας έχει συνηθίσει η μπάντα. Αν και ποτέ δεν τους παρακολουθούσα ιδιαίτερα πολύ πέρα από κάποια προτεινόμενα singles, μπορώ να πω ότι οι Like Moths To Flames βρίσκονται στα ντουζένια τους. Το “No Eternity In Gold” βρίσκεται σίγουρα μέσα στους καλύτερους metalcore δίσκους της χρονιάς.
8,5/10
Γιάννης Σεβίλογλου
[email protected]
