Όμορφο Ambient Ατμοσφαιρικό Black Metal από Ιταλία στο ύφος των Vinterriket, Ulver, Striborg και Burzum με μια εντονότερη νότα κατάθλιψης και με πολύ ωραία μίγμα κλασσικής και ethnic μεσογειακής μουσικής (στα χνάρια του Albeniz). Πρόκειται για την τέταρτη ολοκληρωμένη δουλεία αυτού του one-man projet (από το οποίο πίσω βρίσκεται ο ελληνικής καταγωγής, Γεράσιμος Ευαγγέλου) και πιστεύω ότι είναι και ένα κλικ πάνω από τις προηγούμενες του. Κυρίως εδώ θα βρούμε μπόλικες όμορφες, σίγουρα προσεγμένες και αρκετές φορές και ιδιαίτερα εμπνευσμένες μελωδίες όχι μόνο σκοτεινές αλλά κυρίως και με μια δόση πικρίας, σαν να εκφράζουν μια λησμονιά από ανάμεικτα συναισθήματα για κάτι πλέον χαμένο και μακρινό… Μιλώντας με όρους θέλω να πω ότι ο δίσκος ο συγκεκριμένος αγγίζει πολλές φορές πιο κλασσικά New Age παρά Dark Ambient μονοπάτια (πολύ πιο συχνά από τους προηγούμενους της μπάντας). Το κάθε κομμάτι έχει και από ένα όνομα μιας αρχαίας θεότητας και πιθανόν να έχει και αντίστοιχο λυρικό περιεχόμενο. Γενικά υπάρχουν μεγάλα σκαμπανεβάσματα στα κομμάτια ποιοτικά και η αλήθεια είναι ότι ένας από τους μεγαλύτερους αρνητικούς παράγοντες στη συγκεκριμένη κυκλοφορία είναι η ύπαρξη ψηφιακών μονότονων τέρμα ψεύτικων πιατινιών τα οποία όπου μπορούν χαλάνε με ευκολία το πολύ καλό μελωδικό αποτέλεσμα, εν ολίγοις όπου υπάρχουν κρουστά τα κομμάτια συνήθως δε θα εντυπωσιάζουν σαν τελική προσπάθεια. TIP: κατεβάστε τα πολύ πρίμα τελείως και τα πράγματα γίνονται άμεσα δυο φορές καλύτερα. Επίσης μέτρια κομμάτια είναι και τα περισσότερα με τα Black ξεσπάσματα… Πέρα από το πολύ καλό ‘Eris’, ‘Moros’, Letum και το σημειακά καλό ‘Thanatos’ τα άλλα κομμάτια είναι στην καλύτερη μέτρια συγκρινόμενα ας πούμε με τις επιρροές της μπάντας (Summoning και Ulver). Επίσης λαμπερή εξαίρεση και ίσως το καλύτερο του δίσκου που έχει και Black περιεχόμενο το ‘Lyssa’ που σπέρνει. Έλα όμως που υπάρχουν και κομμάτια καθαρά Ambient και με διάφορες αφηγήσεις στα Ιταλικά που κολλάνε απόλυτα και αποτελούν κυρίως όλο το δεύτερο μισό του δίσκου οπότε και η ανοδική πορεία του δίσκου είναι το λιγότερο αξιοθαύμαστη. Με το κομμάτι ‘Erebo’ και μετά αρχίζει η τελειότητα σαν από Soundtruck ταινίας. Πιάνα, ακουστικές κιθάρες, sound effects, παραμορφώσεις, οπερετικά μοιρολόγια όλα σε ένα. Και όχι συνέχεια μινιμαλιστικά περάσματα, ίσα-ίσα υπάρχει αρκετή δεξιοτεχνία πίσω από τη μουσική στις περισσότερες περιπτώσεις. Ένα παράπονο έχω και αυτό είναι ότι τα περισσότερα είναι ψηφιακά αλλά καθώς αρκετά υψηλής ποιότητας, η συγχώρεση είναι άμεση. Όπως και να έχει από εδώ μέσα, δηλαδή από το δεύτερο μισό του δίσκου πραγματικά είναι δύσκολο να διαλέξει κάτι σαν αγαπημένο καθώς όλα είναι πάρα πολύ καλά. Στην τελική σίγουρα για τσεκάρισμα από τους φίλους του ιδιώματος αλλά και από τους λάτρεις του New Age για μεμονωμένες, περί του μισάωρου, στιγμές.
7.5/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
