Καταρχάς, πρέπει να αναφερθεί πως αυτή η κυκλοφορία δεν πρόκειται ούτε για τους Rhapsody Of Fire του Fabio Lione, ούτε για την τέταρτη solo δουλειά του Luca Turilli. Εδώ έχουμε να κάνουμε με τους Luca Turilli’s Rhapsody, ένα τελείως διαφορετικό project του πρώην κιθαρίστα των Ιταλών symphonic metallers. Ξέρω, έχετε μπερδευτεί. Και δεν είστε οι μόνοι. Και γω πιστεύω πως το θέμα με τα ονόματα “Rhapsody” έχει καταντήσει αηδία.
Το “Ascending To Infinity” βρίσκει φέτος τον αγαπητό Luca να προσπαθεί να τελειοποιήσει αυτή τη θεατρικότητα που είχε αρχίσει στους solo δίσκους του. Σαφέστατα το πετυχαίνει, καθώς διαθέτει όλα τα μέσα και μία Nuclear Blast για να το κάνει. Το αποτέλεσμα είναι εξωπραγματικό. Πλέον, παρατηρώντας τις ενορχηστρώσεις των συνθέσεων μπορούμε πια να μιλάμε για ποιότητα κινηματογραφικών δεδομένων.
Οπερετικά ντουέτα, πριμαντόνες, αλλά και μία συνεχόμενη (ή αναμενόμενη, επιλέξτε εσείς) εναλλαγή ανάμεσα σε κιθάρες και κλασική μουσική, καθιστούν το “Ascending To Infinity” ως το “The Lords Of The Rings” της μουσικής. Οι μεγαλεπίβολες συνθέσεις του ήδη έχουν αρχίσει να αναφέρονται ως “cinematic metal” οι οποίες, αν σας αρέσει να βάζετε ταμπέλες, μπορεί να είναι η απαρχή ενός νέου metal είδους.
Ας δούμε όμως και την άλλη πλευρά. Κακά τα ψέματα, αλλά ένας κλασικός μέσος μεταλλάς δεν θα το ακούσει. Και να το ακούσει όμως, θα του περάσει αδιάφορο. Και αυτό διότι σε αυτή την κυκλοφορία, το metal στοιχείο υπολειτουργεί μέσα σε όλη αυτή την υπερίσχυση της συμφωνικής λαίλαπας. Δε μπορούμε να βρεθούμε προ εκπλήξεως όμως, καθώς μιλάμε για το Luca Turilli. Μακριά από δράκους, μάγους, σπαθιά και ξόρκια αυτή τη φορά, οι ολοκαίνουργιοι Rhapsody παρουσιάζουν μία δουλειά που ναι μεν είναι υπερπαραγωγή, αλλά απευθύνεται σε περιορισμένη γκάμα ακροατών.
7,5/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
