Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο μέσα στον οποίο άκουσα τις πιο πολλές δουλειές του Mark Deutrom με το έτσι θέλω (βλέπε αρχισυντάκτης), η σχέση που έχω δημιουργήσει με τον καλλιτέχνη είναι αυτή της σχέσης αγάπης-μίσους. Έτσι για αλλαγή εδώ ΔΕΝ έχουμε να κάνουμε με μια ακόμα επανακυκλοφορία αλλά με την ολοκαίνουργια δουλειά του Mark με τον τίτλο “The Blue Bird”. Έντεκα κομμάτια περιλαμβάνει, αν και κάποια από αυτά είναι ιντερλούδια/μικρά σε διάρκεια, και κυκλοφορεί από την Season Of Mist.
Το “The Blue Bird” λοιπόν ακροβατεί κάπου ανάμεσα στο rock, στο prog rock, στην jazz και στην… ατμοσφαιρική μουσική. Όποιος έχει ακούσει τις προηγούμενες κυκλοφορίες του μουσικού ξέρει τι περίπου να περιμένει: εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με έναν εμπορικό δίσκο με λογική δομή αλλά για ένα ακόμα μουσικό όραμα του Mark. Αυτό μπορεί να κουράσει φυσικά όποιον δεν είναι διατεθειμένος να τον ακολουθήσει στο όραμα αυτό. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι δεν ήταν λίγες οι φορές που βρήκα τον χρόνο να… κολλάει ακούγοντας το “The Blue Bird”.
Αυτή η λεπτή ακροβατική τάση του Mark Deutrom κάνει αρκετές από τις συνθέσεις εύθραυστες στα αυτιά μου με τις ελάχιστες πιο “εκρηκτικές” στιγμές, για παράδειγμα το πιο rock “The Happiness Machine”, να ηχούν σαν όαση στα αυτιά μου. Δεν λέω φυσικά πως σε καμιά περίπτωση η μουσική του “The Blue Bird” δεν είναι καλή. Όμως με κούρασε αρκετά και σίγουρα δεν απευθύνεται στον πιο άμεσο ακροατή. Το album απαιτεί τον χρόνο του να δώσει τα μυστικά του και αυτό μπορώ να πω ότι με κούρασε περισσότερο από όσο θα ήθελα.
Σέβομαι το γεγονός πως ο Mark είναι ένας καλλιτέχνης πιστός στο όραμα του. Παρ’ όλα αυτά, το “The Blue Bird” δεν με έφερε ούτε πιο κοντά ούτε με έστειλε πιο μακριά από αυτόν. Δεν ξέρω πόσοι αναγνώστες του περιοδικού θα βρουν ενδιαφέρουσα αυτή την δουλειά όμως σίγουρα πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική πρόταση.
6.5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
