Ο βρετανός Clive Nolan είναι κάτι σαν γκουρού της ευρύτερης prog rock σκηνής. Με πολλά χρόνια στην πλάτη είτε με τους Pendragon, είτε με τους Arena, έχει αφήσει το δικό του στίγμα. Μιλάμε βέβαια για έναν μουσικό με διόλου ευκαταφρόνητο υπόβαθρο. Σπουδές με πτυχία τόσο πάνω στη μουσική, όσο και στην ενορχήστρωση, τη σύνθεση αλλά και τη διεύθυνση ορχήστρας. Λογικά δε πρέπει να αποτελεί έκπληξη πως η δημιουργικότητα ενός τόσο πολυπράγμονος μουσικού έχει ανάγκη να διοχετευθεί σε οτιδήποτε θα τον εκφράσει. Έτσι ακριβώς εκλαμβάνω και τη σύσταση του project “Song Of The Wildlands”.
Οφείλω καταρχάς να ομολογήσω ότι σε καμία περίπτωση δεν είμαι γνώστης της δουλείας του Nolan στα σχήματα στα οποία συμμετέχει, ούτε δηλώνω οπαδός του prog rock, συνεπώς η πρώτη μου ουσιαστική επαφή μαζί του γίνεται μέσω της παρούσας δουλειάς. Για να είναι παρόλα αυτά ξεκάθαρο από την αρχή, το “Songs Of The Wildlands” δεν είναι σε καμία περίπτωση ένας σκληρός δίσκος. Οριακά μάλιστα αγγίζει τα όρια του rock. Περισσότερο θα τον χαρακτήριζα σαν ένα ιδιαίτερα έντονο συμφωνικό μιούζικαλ. Με πηγή έμπνευσης το ποίημα Beowulf και τα μυθολογικά γεγονότα που εξελίσσονται σε αυτό, ο Nolan έχει συνθέσει δεκαπέντε κομμάτια με τη μορφή μιας μεγάλης ιστορίας.
Παρόλο το ότι οι συνθέσεις μπορούν να σταθούν και αυτόνομα μόνες τους, είναι τέτοιο το στήσιμο και η φύση της μουσικής που προτείνεται για συνολική ακρόαση. Οι απαγγελίες αλλά και οι ερμηνείες των μουσικών που πλαισιώνουν τον Nolan διακατέχονται ξεκάθαρα από έντονη θεατρικότητα. Η μουσική αποδίδεται μέσω της εντυπωσιακής χορωδίας αλλά και των μεγάλων ενορχηστρώσεων του Nolan, οι οποίες βρίσκουν την απαρχή τους στην παραδοσιακή κέλτικη μουσική πρωτίστως και σε δεύτερο βαθμό στο προοδευτικό συμφωνικό rock, με αποτέλεσμα να δίνεται η αίσθηση του soundtrack ταινίας.
Προσοχή. Το “Songs Of The Wildlands” δεν είναι ο δίσκος για όλες τις στιγμές και ενδεχομένως να ξενίσει οπαδούς του metal ή ακόμα και του rock. Κιθάρες σπάνια κάνουν την εμφάνιση τους και όταν αυτό γίνεται, είναι τόσο στρατηγικά τοποθετημένες ώστε να εξυπηρετήσουν κάποια στιγμή έξαρσης μέσα στην ιστορία. Αντιθέτως τα πιο παραδοσιακά όργανα όπως βιολί αλλά και τα πνευστά, συμβάλλουν τα μέγιστα στην γενικότερη αφηγηματική ατμόσφαιρα του άλμπουμ.
Στην περίπτωση που θα επιλέξετε να αφιερώσετε το χρόνο σας θα χρειαστείτε σίγουρα ανοιχτό μυαλό και τη διάθεση να παραδοθείτε σε ένα έντονο ταξίδι ηρωικών εποχών, βασιλιάδων και τεράτων. Πρόκειται σίγουρα για μια εξαιρετικά προσεγμένη δουλειά την οποία θα εκτιμήσετε περισσότερο αν προσεγγίσετε με την οπτική ενός επικού film score, ανάγκης για κάτι διαφορετικού εκτός του rock/metal και με τη συνοδεία ενός ποτηριού κρασί.
6,5/10
Βασίλης Μπατίλας
vasilis_vd@hotmail.com
