Δε ξέρω κατά πόσο σας λέει πολλά πράγματα το όνομα Poema Arcanvs αλλά μιλάμε για ένα συγκρότημα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από τους πρωτοπόρους της χιλιανής (ειδικότερα) αλλά και της λατινοαμερικάνικης (γενικότερα) doom/death σκηνής. Η μπάντα μετράει αισίως πάνω από είκοσι χρόνια ζωής και θα μπορούσαμε να πούμε και σχεδόν τριάντα, μιας και η γέννηση τους χρονολογείται πίσω στο 1992 ως Garbage, με το όνομα να αλλάζει σε Poema Arcanvs το 1997.
Το φετινό “Stardust Solitude” αποτελεί την έκτη studio κυκλοφορία του group, την πρώτη μάλιστα μετά από οχτώ χρόνια! Μουσικά, ήδη αναφέραμε παραπάνω ότι οι Poema Arcanvs κινούνται στο χώρο του doom/death. Πολύ περισσότερο doom, πολύ λιγότερο death. Και για να είμαι ακόμα πιο συγκεκριμένος τα όποια death ψήγματα, απαντώνται σε κάποια growls που δεν αποτελούν ούτε το 10-15% των συνολικών φωνητικών του album, καθώς τα καθαρά φωνητικά είναι αυτά που έχουν τη μερίδα του λέοντος.
Επειδή φυσικά doom από doom διαφέρει, εδώ δε μιλάμε για κανένα επικό doom ή heavy doom ή power/doom ή ότι άλλο μπορεί να σας έρχεται στο μυαλό. Εδώ μιλάμε για μουσική που κυριολεκτικά σέρνει το κουφάρι της. Οκτώ συνθέσεις, μέσης διάρκειας επτά λεπτών που οι ταχύτητες αγγίζουν το funeral, ενώ τα mid-tempo σημεία είναι ελάχιστα (το “Kingdom Of Ruins” είναι μάλλον το μοναδικό κομμάτι που τολμούν να παίξουν λίγο πιο «γρήγορα»). Η μαυρίλα και η μιζέρια βρίσκονται πίσω από κάθε νότα του “Stardust Solitude”. Την ίδια στιγμή η φωνή του Claudio Carrasco Garcia περισσότερο απαγγέλει, παρά τραγουδάει τους στίχους, προσφέροντας μια ακόμη μεγαλύτερη δόση οδύνης στο τελικό αποτέλεσμα.
Το νέο album των Poema Arcanvs δεν είναι σε καμία περίπτωση ενδεδειγμένη ακρόαση για τους καλοκαιρινούς μήνες. Εσείς ρίξτε ένα άκουσμα τώρα που κυκλοφορεί και κρατήστε το στην άκρη του μυαλού σας (ή στις σημειώσεις σας τέλος πάντων) γιατί κάποια στιγμή, μέσα στο χειμώνα, σίγουρα θα το χρειαστείτε.
7/10
Θοδωρής Χριστοδουλόπουλος
s[email protected]
