Οι Märvel είναι μια hard rock μπάντα και αρκετά παλιά στο χώρο καθώς πληροφορούμαι ότι το σχήμα στα δεκαοχτώ χρόνια ύπαρξης του έχει κυκλοφορήσει οχτώ albums και δύο EPs. Τώρα κατά πόσο αξίζει να ακούσετε, αυτή την εποχή ειδικά, μια hard rock κυκλοφορία, καλά μαντέψατε, δεν αξίζει να την ακούσετε.
Προσπάθησα να μην είμαι προκατειλημμένος, η προκατάληψη είναι από τα χειρότερα πράγματα που μπορείς να κάνεις στη μουσική, αλλά δυστυχώς μια ακρόαση ήταν αρκετή για να ρίξω το συγκεκριμένο στον κάλαθο των αχρήστων. Εύκολες συνθέσεις για το κεφάκι και δήθεν για να περνάμε καλά, αστείοι στίχοι και γενικά χιλιοειπωμένα πράγματα σε riffs και αισθητική. Πραγματικά αν αξίζει κάτι από αυτό εδώ το album είναι η άρθρωση του τραγουδιστή ο οποίος φυσικά παλεύει για να σώσει τα άσωστα καθώς η μπάντα τον έχει γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνι για να πάει για μπύρες.
Εννοείται πάντως ότι στη μουσική πρέπει να υπάρχει και το στοιχείο του να περνάς καλά και οι συνθέσεις να μην είναι αποκλειστικά λαβύρινθοι από πράγματα, αλλά ταυτόχρονα, αυτό δεν πρέπει να γίνεται με τον τρόπο που γίνεται εδώ, δηλαδή χωρίς ίχνος έμπνευσης και με ιδέες που τις έχει παίξει μέχρι και η τοπική μπάντα από τα Ψαχνά Ευβοίας. Δε γίνεται σε μια εποχή που αυτό το είδος έχει παρέλθει να μπορώ να κρίνω σοβαρά μια τέτοια κυκλοφορία. Αυτές τις φόρμες τις έχουμε ακούσει χίλιες φορές και προσωπικά δεν έχω την παραμικρή όρεξη να τις ακούω πάλι.
Κλείνοντας, αλήθεια δεν ξέρω ποιος είναι ο σκοπός της μπάντας. Οχτώ albums σε λιγότερο από είκοσι χρόνια, λίγα δεν τα λες. Αντί όμως να προτιμήσουν την ποσότητα από την ποιότητα, καλό είναι μελλοντικά να δώσουν λίγο βάρος στις συνθέσεις τους κι όχι να βγάλουν κάτι απλά για να το βγάλουν, γιατί το συγκεκριμένο, ούτε για το μπαρ της παραλίας δεν κάνει. Να περάσει το επόμενο παρατράγουδο.
3/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
