Megadeth, Kvelertak
Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012 – Entertainment Stage, Ιερά Οδός, Αθήνα
Όταν γνωστοποιήθηκε πως οι Megadeth θα εμφανιστούν για άλλη μία φορά απέναντι από το ελληνικό κοινό, χαρήκαμε. Όταν πάλι μάθαμε το συναυλιακό χώρο, κουφαθήκαμε. Thrash μπάντα σε μπουζουξίδικο δεν ήταν και ότι πιο φυσιολογικό, παρόλο που πέρυσι οι Twisted Sister έκαναν σαματά στο ίδιο μέρος. Παρόλα αυτά, λόγω ιδιαίτερα υψηλής προπώλησης (μέχρι και την αρχή του live κόπηκαν 2.062 εισιτήρια) ο χώρος αναγκάστηκε να αλλάξει, με το show να μεταφέρεται λίγο παραπάνω, στο Entertainment Stage. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι πόρτες είχαν καταληφθεί από πάρα πολύ νωρίς από τους fans περιμένοντας την είσοδό τους. Το μπάσιμο έγινε λίγο πριν τις 20:00 σε ήπιο ρυθμό. Η πρώτη εικόνα του μαγαζιού σε προϊδέαζε για κάτι καλό. Σαφώς μεγαλύτερο από Fuzz και Gagarin, το πρόβλημα του χώρου είχε λυθεί, οπότε έμενε μόνο να μάθουμε πόσο καλή θα ήταν η ποιότητα του ήχου.
Χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση , το opening act έκανε την εμφάνισή του περίπου 45 λεπτά μετά την είσοδό μας. Είχα μπει στον κόπο να ακούσω τα νορβηγικά tattooed καφράκια Kvelertak λίγες μέρες πριν το live, ώστε να έχω μία πρώτη εικόνα γι’ αυτούς. Η πολύ καλή εντύπωση που μου είχαν αφήσει, εκείνο το βράδυ έγινε ακόμα καλύτερη. Πολύ φιλικοί προς το κοινό (ο frontman τους μας φιλοδώρησε με 3 stagediving) και άκρως ενεργητικοί για όση ώρα παρέμειναν στο σανίδι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, έχοντας ως βασικούς συμμάχους τα κομμάτια από ένα πολύ καλό ντεμπούτο album και τον ήχο, ο οποίος ήταν αρίστης ποιότητας, καθότι σκυλάδικο. Οι αντιδράσεις μας ήταν ξεσηκωτικές, ενώ -προς μεγάλη μου έκπληξη- πολύς κόσμος φαινόταν να έχει μάθει απ’ έξω και ανακατωτά τους στίχους κάποιων κομματιών, και ας είναι όλοι γραμμένοι σε νορβηγική γλώσσα. Άλλο respect από κει! Τα 3/4 και κάτι της ώρας αποδείχθηκε πως ήταν υπέρ-αρκετά για να ανεβάσουν τα αίματα των οπαδών, ενώ για το μεγαλύτερο ποσοστό των παρευρισκομένων, η απορία για το «πότε θα έρθουν μόνοι τους οι Kvelertak;» υπάρχει στο μυαλό τους ακόμα και σήμερα.
Η ώρα πέρναγε, η ανυπομονησία ολοένα και αυξανόταν και το πανό των Kvelertak παραχωρούσε σιγά-σιγά τη θέση του για εκείνο των Megadeth. Κακά τα ψέματα, όταν βλέπεις το Dave Mustaine και την παρέα του (όσο κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε, έτσι είναι) σε “Big 4” festivals, δεν καταλαβαίνεις για πότε τελείωσε το show. Σε εμφανίσεις όπως αυτή εδώ, ο ξανθός είναι το αφεντικό. Αυτή τους η εμφάνιση, παρότι ήταν promotion για το πρόσφατο “Th1rt3en”, δεν είχε τέτοιο χαρακτήρα. Η αρχή έγινε υπό ξέφρενες ιαχές οπαδών και η μπάντα έκανε την αρχή με το “Νever Dead”. Τρελό μπάχαλο, αν σκεφτούμε πως είναι ακόμα φρέσκο στ’ αυτιά μας. Το αμέσως επόμενο “Headcrusher” φυσικά και δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο, καθώς ούτε φρέσκο είναι και είναι κλάσεις ανώτερο, με ρυθμό που σπάει γόνατα από το χοροπήδημα. Πρώτο flashback με το “Rust In Peace” album και το riff του αθάνατου thrash ύμνου “Hangar 18” να φτάνει το Entertainment Stage στα όρια της κατεδάφισης. Οι τόνοι έπεσαν προς στιγμήν με το έτσι κι αλλιώς πιο ήπιο “Trust”, για να φτάσουμε στην επική στιγμή του “In My Darkest Hour” όπου κοινό και μπάντα έγιναν ένα με το χώρο, αν και σε σημεία καλύπταμε μέχρι και το Dave. Σε γενικές γραμμές, οι Megadeth ήταν αρκετά αναλυτικοί και γενναιόδωροι ώστε να καλύψουν σχεδόν όλες τις περιόδους τους (εκτέλεσαν μέχρι και το εδώ και 15 χρόνια παραμελημένο “High Speed Dirt”!), παρόλο που η διάρκεια των 90 λεπτών ήταν πενιχρή. Το νέο album τιμήθηκε επίσης με τα “Public Enemy No. 1”, “Guns, Drugs & Money” και “Whose Life (Is It Anyways?)”, ενώ δεν έλειψαν οι αναφορές από τον αρχηγό περί της τωρινής οικονομικής κρίσης, λέγοντας: “I know what trouble my government has put you through”, προετοιμάζοντας το έδαφος για μία καταπληκτική εκτέλεση του “A Tout Le Monde”. Ακούσαμε “Dawn Patrol” και “Poison Was The Cure” δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην “παιχτάρα” ονόματι Chris Broderick (highlight της βραδιάς από μόνος του!), ποδοπατηθήκαμε με τις ρυθμικές μπασογραμμές του κυρίου Ellefson στο “Sweating Bullets”, βροντοφωνάξαμε “ME-GA-DE-TH, ME-GA-DE-TH, ΩΩΩ, ME-GA-DE-TH!” στο live-favourite “Symphony Of Destruction”, ενώ μείναμε με το στόμα ανοιχτό βλέποντας το Vic Rattlehead να ανεβαίνει στη σκηνή λίγο πριν το τέλος του “Peace Sells…” κάνοντας τα δικά του. Έτσι άλλη μία φορά στεναχωρηθήκαμε, με το μεγάλο απών “Tornado Of Souls” να μην μπαίνει στο setlist και τα δώσαμε όλα στο αναμενόμενο encore με το “Holy Wars…The Punishment Due”. Άψογο live, με την ηχητική να δίνει υποσχέσεις για περαιτέρω heavy metal χρήση και ένα ultimate ξενέρωμα κατά την έξοδό μας, με τη γιγαντοαφίσα “Πάνος Καλίδης” φάτσα-κάρτα, ήταν τα τελευταία δύο στοιχεία που έμειναν στο μυαλό μας, σε μία Megadeth εμφάνιση που έβγαλε και με το παραπάνω τα 30 ευρώ του εισιτηρίου.
Set list: Never Dead / Head Crusher / Hangar 18 / Trust / In My Darkest Hour / She-Wolf / Dawn Patrol / Poison Was The Cure / Sweating Bullets / A Tout Le Monde / Angry Again / High Speed Dirt / Guns, Drugs & Money / Whose Life (Is It Anyways?) / Public Enemy No. 1/ Symphony Of Destruction / Peace Sells Encore: Holy Wars…The Punishment Due / Silent Scorn (outro)
Χάρης Μπελαδάκης
