Υπάρχει αρκετό βρώμικο, σάπιο death metal με θέματα τρόμου στον κόσμο; Αυτό αναρωτιέται το Δελτίο Τύπου. Οι Megascavenger λένε όχι. Εγώ λέω περήφανα ναι. Φτάνει, δε χρειαζόμαστε άλλο. Ειδικά όταν μιλάμε για ένα τύπο σαν τον Rogga Johansson εκ Σουηδίας.
Ο συγκεκριμένος μουσικός λοιπόν έχει καμιά τριανταριά ενεργά συγκροτήματα, κυκλοφορεί (την ίδια) μουσική συνέχεια, στα περισσότερα παίζει μπάσο/κιθάρα και αναλαμβάνει φωνητικά, έχει βγάλει δεκάδες albums και πραγματικά απορώ γιατί ασχολείται ακόμα ο κόσμος μαζί του. Είναι ξεκάθαρο ότι η έμπνευση έχει πάει περίπατο, είναι ξεκάθαρο ότι ποτέ δεν ήταν για μεγάλα πράγματα. Δε γίνεται να κυκλοφορείς τόση μουσική και να ξέρει αυστηρά μόνο το underground.
Στα της συγκεκριμένης μπάντας όμως. Το “Songs In The Key Of Madness” με το αστείο εξώφυλλο είναι το πέμπτο full-length album μιας πορείας που ξεκίνησε από το 2012 και μετράει ακόμα ένα EP. Τι το διαφορετικό συναντάμε λοιπόν εδώ πέρα; Μάλλον τίποτα, δεν παίρνω και όρκο. Αλλά το να βάλω να ακούσω κάτι από τα προηγούμενα για να έχω μια άποψη, δεν παίζει να γίνει.
Βαρετό σουηδικό death metal περιλαμβάνει το album. Οχτώ κομμάτια με διάρκεια κάτι λιγότερο από μισή ώρα. Κοπάνημα, κοπάνημα και πάλι κοπάνημα. Κανένα riff της προκοπής, κανένα κόψιμο που να ανεβάζει το ενδιαφέρον, μόνο ο γνωστός ήχος της κιθάρας, μονότονο drumming και φωνητικά που τουλάχιστον κρατάνε μια αξιοπρέπεια και σώζουν την κατάσταση από την ολοκληρωτική τραγωδία.
Ειλικρινά δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να πω γι’ αυτήν εδώ την κυκλοφορία. Είτε ακούσεις ένα κομμάτι, είτε όλα, είναι το ίδιο πράγμα. Δεν καταλαβαίνεις καν πού τελειώνει το ένα και πού αρχίζει το επόμενο. Το ότι διαρκεί τόσο λίγο και μου φάνηκε σαν αιώνας, δείχνει με τον καλύτερο τρόπο πόσο επίπονη ήταν η ακρόασή του. Νομίζω κάπου πρέπει να ησυχάσει ο Rogga με τις ασταμάτητες κυκλοφορίες επειδή το έχει τερματίσει το πράγμα με αυτή την κατάσταση.
3/10
Γιώργος Τερζάκης
[email protected]
