Δε μπόρεσα να κρατηθώ και να μη γελάσω μόνο απ’ το όνομα του συγκροτήματος και τον τίτλο του δίσκου που ήρθε στα χέρια μου. Metall με δυο L και “Metal Fire”. Μα πόση φαντασία είχατε ρε μάγκες; Και σαν να μην έφτανε αυτό πάρε και για όνομα δισκογραφικής το Pure Steel και μια φωτογραφία τροχού κοπής να βγάζει σπίθες στο εξώφυλλο. Έτοιμος ψυχολογικά για Spinal Tap καταστάσεις έβαλα τον δίσκο να παίξει εκλιπαρώντας να διαψευστώ. Να σημειωθεί επίσης ότι ο μπασίστας Sven Rappoldt είναι το μόνο εναπομείναν μέλος απ’ την αρχική σύνθεση της μπάντας που ιδρύθηκε το 1982 αλλά διαλύθηκε το 1991 χωρίς να έχει προλάβει να κυκλοφορήσει κάποιο δίσκο τότε.
Περνώντας λοιπόν στα του δίσκου, έχουμε ατόφιο γερμανικό heavy metal με καταβολές από παλιούς Accept και Holocaust. Πρώτο κομμάτι “Metal Maniacs” με τον τραγουδιστή να με ξαφνιάζει ευχάριστα στις ψηλές του αλλά με αρκετά περίεργη και μουντή χροιά στα καθαρά. Ωραίο κομματάκι που είναι και χαρακτηριστικό του δίσκου, με καλοδουλεμένα κλασικά heavy metal riffs που θυμίζουν όλα εκείνα τα μεγαθήρια της δεκαετίας του ’80. Ακολουθούν τα αρκετά μέτρια “What Is Real” και “Master Key” τα οποία πάσχουν από θέμα έμπνευσης τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Η συνέχεια, δυστυχώς, είναι παρόμοια και στα υπόλοιπα κομμάτια μέχρι να φτάσουμε στο πιο σκοτεινό “Beneath My Mind” που αξίζει προσοχής. Ακολουθεί το “Easy Rider” που όπως ενημερώθηκα είναι απ’ τα κομμάτια που υπήρχαν απ’ την πρώτη εποχή της μπάντας και μάλιστα βρίσκονται σε πολλές συλλογές της εποχής. Ο δίσκος μας αποχαιρετά με το “Metal For You” που είναι άλλη μια αντιγραφή γνωστού κομματιού των Accept, καθώς και με την γερμανική version του “Easy Rider”.
Καταλαβαίνω το πάθος μουσικών που δεν πρόλαβαν την εποχή τους και κάνουν την προσπάθειά τους ακόμα και 35 χρόνια μετά. Δεν μπορώ όμως να βασιστώ μόνο σ’ αυτό και να εκθειάσω μια μέτρια συνολικά δουλειά. Αν είχαν περιοριστεί σε ένα EP και είχαν αποφύγει τα αρκετά ομολογουμένως filler θα άφηνε ένα καλύτερο συνολικά αποτέλεσμα.
4/10
Νίκος Δρακόπουλος
[email protected]
