Οι Mister Misery είναι ένα μοντέρνο metal συγκρότημα που ιδρύθηκε το 2018 στη Σουηδία και συγκεκριμένα στη Στοκχόλμη. Το 2019 μας παρουσίασαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο “Unalive”, το οποίο απέσπασε θετικές κριτικές και εντυπώσεις. Για ακόμη μια φορά σε συνεργασία με την δισκογραφική Arising Empire, κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο “A Brighter Side Of Death”. Το σχήμα αποτελούν οι Harley Vendetta σε κιθάρα και φωνητικά, Alex Nine στην κιθάρα, Alex Alister στο μπάσο και Rizzy στα τύμπανα.
Λόγω του εξώφυλλου και του παρουσιαστικού περίμενα κάτι σε νέο heavy/alternative metal, ίσως και metalcore ανά σημεία, με επίπεδη και μέτρια μουσική (χωρίς παρεξήγηση φυσικά) αλλά από το πρώτο riff του “Ballad Of The Headless Horseman” (για το οποίο έχει κυκλοφορήσει και μουσικό βίντεο) με έκανε να ξανασκεφτώ «α ναι ρε, είναι Σουηδοί, είναι απίστευτα δύσκολο να βγάλουν κακή μουσική αυτοί οι άνθρωποι». Τα φωνητικά δεν με τρέλαναν, ειδικά όταν στο ρεφρέν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ο Chris Motionless των Motionless In White. Κατά τ’ άλλα, η μουσική έσπειρε και είμαι περίεργος να δω τι θα ακούσω στη συνέχεια.
Πιο αργά και groovy riffs στο “Buried” συν κάποια πολύ καλά βαριά φωνητικά, όπως επίσης και ένα πολύ δυνατό breakdown στο δεύτερο μισό του κομματιού. Τεχνικότητα στο φουλ, η δουλειά στις κιθάρες πολύ ευφάνταστη και καλή μέχρι στιγμής. Τα ακραία riffs συνεχίζουν στο τελευταίο single “Mister Hyde”. Να προσθέσω ότι οι εισαγωγές των κομματιών με το πιάνο είναι μια πάρα πολύ ωραία πινελιά. Στα ίδια μοτίβα (και για να μην τα πολυλογώ) κινούνται τα “Burn” και “Devil In Me”, ενώ το “I’ll Never Be Yours” με αφήνει με κρεμάμενο σαγόνι λόγω του εισαγωγικού riff καθώς οι ταχύτητες ανεβαίνουν.
Στα ίδια συγκλονιστικά επίπεδα το “Under The Moonlight” και με τα “In Forever” και “Clown Prince OF Hell” να ακολουθούν λάβετε υπόψιν ότι οι ταχύτητες δεν κατεβαίνουν. Μελωδικό στο έπακρο το “We Don’t Belong” συνάμα με τα βαριά riffs όπως και τα υπόλοιπα κομμάτια. Σε power ballad πλαίσια το “Home” (το οποίο φαντάστηκα ότι θα κινηθεί εκεί λόγω του τίτλου και μόνο), με το “Through Hell” να σπάει λίγο την ατμόσφαιρα και την ορχηστρική εκδοχή του “Ballad Of A Headless Horseman” να κλείνει τον δίσκο.
Εξεπλάγην, απίστευτο συνθετικό επίπεδο μεταξύ των μελών. Ένας δίσκος που ακροατές του μελωδικού μοντέρνου metal θα συμπαθήσουν πλήρως, εκτός αν δεν τους κάνουν τόσο κλικ τα φωνητικά όπως δεν έκαναν σε μένα, χωρίς αυτό να σημαίνει φυσικά ότι δεν εκτελέστηκαν καλά.
7,5/10
Γιάννης Σεβίλογλου
[email protected]
