Θεωρούσα μέχρι πρόσφατα ότι το “The Unborn” του 2005 είναι το καλύτερο άλμπουμ που έχουν βγάλει μέχρι σήμερα οι Φινλανδοί Mors Principium Est, μέχρι που άκουσα το τελευταίο τους δημιούργημα, “Dawn Of The 5th Era”. Ακόμα πιστεύω ότι το “The Unborn” είναι το κορυφαίο τους άλμπουμ αλλά με μια γερή δόση αμφιβολίας γιατί το “Dawn Of The 5th Era” μεγαλώνει επικίνδυνα μέσα μου σαν άκουσμα. Αλλά αυτό που με έκανε να χαμογελάσω πλατιά είναι πως το συγκρότημα φαίνεται να ξεπερνά την «παρακμή» των “Liberation = Termination” του 2007 και του “…and Death Said Live” του 2012. Πρόκειται μεν για δισκάρες, αλλά ήταν τόσο όμοια μεταξύ τους, που οδηγούσαν την μπάντα σε έναν δρόμο χωρίς γυρισμό, αφού ούτε ήταν καλύτερα από το “The Unborn”, ούτε διέθεταν κάποια διαφοροποίηση που θα εμπλούτιζε το ύφος της μπάντας και θα την οδηγούσε σε πρόοδο. Φαίνεται όμως πως η αντικατάσταση του κιθαρίστα Andhe Chandler από τον Kevin Verlay έφερε τον αέρα ανανέωσης και το ταρακούνημα που ζητούσε η μπάντα. Η πρώτη αλλαγή που θα διακρίνει κάποιος είναι η αισθητή μείωση των ηλεκτρονικών στοιχείων και η επιστροφή σε πιο σκληρές φόρμες, με το αποτέλεσμα να ακούγεται λιγότερο στημένο και πολύ περισσότερο ξεσηκωτικό. Επίσης έχουν ανέβει εξαιρετικά τα επίπεδα των thrash στοιχείων τους, κάτι που τους ταιριάζει πολύ λόγω της προτίμησής τους στις γρήγορες ταχύτητες. Συνεχίζει να με εντυπωσιάζει το τεράστιο απόθεμα μελωδιών που χρησιμοποιεί η μπάντα σε κάθε της άλμπουμ, και μιλάμε για πραγματικά τόσο μεγάλη ποσότητα και ποιότητα μελωδιών που άλλες μπάντες χρειάζονται τρεις δίσκους για να βγάλουν ότι έχουν αυτοί οι Φινλανδοί σε έναν δικό τους. Άλλη μια βελτίωση που παρατήρησα στο “Dawn Of The 5th Era” είναι η διάθεση της μπάντας να μεγαλώσει το εύρος ταχυτήτων και ρυθμών που χρησιμοποιούσε έως τώρα, κάνοντας τον ήχο της πιο πολυδιάστατο. Το ήδη υψηλό τεχνικό επίπεδο της μπάντας μοιάζει να έχει προοδεύσει ένα κλικ παραπάνω χωρίς όμως αυτή η πρόοδος να έχει κάποιο φοβερό γενικό αντίκτυπο. Μόνο ίσως στα φωνητικά μπορεί κανείς να διακρίνει αλλαγές με θετικό πρόσημο, αφού ο Ville Viljanen ακούγεται πιο λυσσασμένος από ποτέ. Αυτό που θα ήθελα να διορθώσει λίγο η μπάντα στον ήχο της αλλά δεν γίνεται ούτε εδώ, είναι ο ήχος των τυμπάνων. Καταλαβαίνω ότι οι δικασιές και γενικότερα το συγκεκριμένο παίξιμο σε τόσο υψηλές ταχύτητες απαιτεί κάποια τεχνολογική παρέμβαση για να ακουστεί σωστά, όμως αυτή η «πλαστικούρα» που βγάζουν τα τύμπανα προσωπικά με ενοχλεί. Ακόμα κι αν τελικά δεν θρονιαστεί το “Dawn Of The 5th Era” στην κορυφή των προτιμήσεών μου όσο αφορά τις δουλειές των Mors Principium Est, μου έδειξε πως η μηχανή τους ανέβασε ξανά στροφές και είναι πλέον θέμα χρόνου να μας χαρίσουν το καλύτερο άλμπουμ τους. Ελπίζω τέλος, πως μετά απ’αυτό το άλμπουμ θα τους αντιμετωπίζουν με τον ίδιο σεβασμό που αντιμετωπίζουν τις άλλες νέες μεγάλες μπάντες του melodic death όπως οι Insomnium και οι Be’lakor (νέες σε σχέση με Dark Tranquility και In Flames που μετράνε κοντά 30 χρόνια στην πιάτσα).
8,5/10
Νίκος Κεφαλίδης
[email protected]
