AlbumsΚριτικές

Suicide Forest – Reluctantly (Avantgarde Music)

Υπάρχει στην Ιαπωνία ένα δάσος, το Aokigahara, το οποίο είναι γνωστό ως suicide forest, καθώς φαίνεται πως είναι η κατάλληλη τοποθεσία για να πάνε εκεί οι Ιάπωνες και να αυτοκτονήσουν. Πολλές εκατοντάδες Ιάπωνες έχουν αυτοκτονήσει εκεί από τη δεκαετία του ‘50, με το ρεκόρ να φτάνει τα 105 άτομα σε μία χρονιά, το 2003. Οπότε δεν είναι καθόλου αξιοπερίεργο που μια τέτοια σκοτεινή ιστορία έδωσε το όνομά της σε μια black metal μπάντα.

Ο λόγος για τους Αμερικανούς Suicide Forest, που ιδρύθηκαν το 2016 από τον A. Kruger (ο οποίος είναι και το μοναδικό μέλος). Το 2016 και το 2017 κυκλοφόρησαν τρία demos, ένα live album, μια συλλογή, ενώ το 2018 κυκλοφόρησε ο πρώτος και ομώνυμος ολοκληρωμένος δίσκος. Φέτος, ο Kruger ξαναχτυπάει με το νέο του άλμπουμ, ονόματι Reluctantly.

Να ξεκινήσω λέγοντας πρώτα ότι οι Suicide Forest δεν παίζουν απλά black metal αλλά βρίσκονται κάπου ανάμεσα στο ατμοσφαιρικό και στο καταθλιπτικό black metal. Κάτι που γίνεται άμεσα αντιληπτό από το πρώτο και ομώνυμο κομμάτι, όπου στα σχεδόν δέκα λεπτά του μας παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί σε ένα πραγματικά ζοφερό και ανατριχιαστικό αλλά ταυτόχρονα όμορφο ταξίδι. Και αυτό συμβαίνει γιατί από τη μία έχουμε μια πανέμορφα σκοτεινή ατμόσφαιρα πλαισιωμένη από πολύ ωραίες και λυρικές μελωδίες που σε κάνουν να κλείνεις τα μάτια και να παρασύρεσαι από αυτές, ενώ από την άλλη έχουμε φουλ παραμορφωμένες κιθάρες, αργές και απειλητικές ταχύτητες και φωναχτά, σχεδόν σπαρακτικά, φωνητικά που σου προκαλούν μια αίσθηση διαρκούς ανησυχίας και αναστάτωσης.

Και ενώ αυτή η αντίθεση θα έπρεπε να σε προβληματίζει και να σε κάνει να διστάζεις να προχωρήσεις παρακάτω, βρίσκεις τον εαυτό σου να μαγνητίζεται και να μην μπορεί να σταματήσει αλλά να αποζητά να συνεχίσει κι άλλο. Και όλο αυτό το συναίσθημα πολλαπλασιάζεται επί δέκα στο τρίτο κομμάτι του δίσκου, το Remorse, που πρόκειται για μια instrumental σύνθεση που αγγίζει τα όρια του drone. Αυτό σημαίνει πως η παραμόρφωση χτυπάει κόκκινο και οι μελωδίες φτάνουν σε επίπεδα παράνοιας, παρόλα αυτά, όμως, υπάρχει κάτι που σε μαγεύει και δεν σε αφήνει να σταματήσεις την ακρόαση.

Και το ωραίο είναι πως τα γρήγορα σημεία του δίσκου δεν χαλάνε ούτε στιγμή αυτή την όμορφη και ζοφερή κατάβαση προς το απειλητικό χάος, αφού αν κρατήσεις τα μάτια σου κλειστά θα μπορέσεις να συνεχίσεις το ταξίδι σου, απλά θα κουνάς ταυτόχρονα το κεφάλι. Μπορεί να νομίζει κανείς ότι οι γρήγορες κιθάρες, τα blast beats και η καταιγιστική μπότα των τυμπάνων θα σπάσουν αυτή τη μαγεία που έχει δημιουργηθεί στα αργά σημεία, όμως οι επαναλαμβανόμενα παγωμένες μελωδίες της κιθάρας, ο αδιάκοπα σκοτεινός ήχος και τα τσιριχτά και απεγνωσμένα φωνητικά, φροντίζουν ώστε να υπάρξει ισορροπία και να διατηρηθεί η ζοφερή ατμόσφαιρα και η όμορφη αλλά αγχώδης πορεία του ακροατή ανάμεσα στις συνθέσεις του άλμπουμ.

Και αυτή η διατήρηση της ισορροπίας ενισχύεται από πολλά αργά, κάποιες φορές μινιμαλιστικά, περάσματα, όπου κυρίαρχο λόγο έχουν οι λυρικές και μεγαλεπήβολες  μελωδίες των πλήκτρων, οι παραμορφωμένες κιθάρες και φυσικά τα φωνητικά, που σε αυτά τα αργά σπασίματα ακούγονται ακόμα πιο σπαραχτικά. Θα έλεγα πως το Reluctantly δεν είναι ένας δίσκος για όλους, καθώς πρόκειται για ένα όχι τόσο χαλαρό και βατό άκουσμα, ακόμα και μέσα στα γενικότερα πλαίσια του black metal. Όμως αν θελήσετε να του δώσετε μια ευκαιρία θα βρείτε τον εαυτό σας να υπνωτίζεται και να παρασύρεται ολοένα και πιο βαθιά σε ένα δύσκολο, αγχωτικό αλλά συνάμα πολύ όμορφο ταξίδι.

8/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]

Greekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X