Μία μακρά ιστορία συνοδεύει τους Profanity, αφού υπάρχουν στο χώρο από το 1993. Βέβαια, αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στις κυκλοφορίες τους, αφού το “Fragments Of Solace” είναι μόλις το τέταρτο full-length τους. Ένα μεγάλο κενό αδράνειας (υποθέτω) στην πορεία τους είναι ο λόγος αλλά πλέον φαίνεται να έχουν πιο συχνή παρουσία στο χώρο.
Όλα αυτά τα χρόνια έχουν παίξει με μεγαθήρια του death metal χώρου και σε αυτό το album οι ίδιοι δηλώνουν ότι ήθελαν να πάρουν όλα τα στοιχεία που αγάπησαν και εξακολουθούν να αγαπούν από το 90s death metal και να τα παρουσιάσουν μέσα από ένα δικό τους πρίσμα. Ίσως και να το κατάφεραν σε κάποιο επίπεδο.
Σε αυτό το album, όπως και στο προηγούμενο “The Art Of Sickness” του 2017, έχουν αρκετούς καλεσμένους. Τρία πολύ γνωστά ονόματα του χώρου στις κιθάρες, δηλαδή τους Dave Suzuki (Churchburn, ex-Vital Remains), Mike Sotelo (Decrepit Birth) και Terrance Hobbs (Suffocation), τον τραγουδιστή Dmitry Orlov (Fetal Decay) καθώς και τον πρώην μπασίστα τους Martin Bauer.
Το στυλ του γερμανικού power trio είναι technical death metal, εύκολα κατανοητό πιστεύω από το εξώφυλλο και τους συμμετέχοντες κιθαρίστες. Ένα technical death metal που όντως έχει τις ρίζες του στα 90s, αφού θυμίζει σε σημεία τους τεράστιους Suffocation αλλά περισσότερο μου έφερε στο μυαλό τους λίγο μεταγενέστερους και αδικοχαμένους Necrophagist και την κλασική δισκάρα “Onset Of Putrefaction”.
Οι Profanity λοιπόν, αν και δηλώνουν λάτρεις της παλιάς σχολής, κάνουν τα ίδια με κάθε νέο συγκρότημα που ακολουθεί τη νέα μόδα της σκηνής. Δηλαδή τα τεχνικά μέρη διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς να σταματάνε. Ναι, έχουν έναν αέρα 90s στον ήχο των οργάνων και των brutal φωνητικών. Δε φτάνει όμως αυτό, καθώς το μόνο που ακούμε είναι συνεχείς εναλλαγές στα όργανα. Δομές πουθενά, σωστό στήσιμο κομματιού πουθενά.
Τελικά, το αποτέλεσμα είναι να ακούω κάτι το οποίο αν ήταν πιο μετρημένο και συμμαζεμμένο, θα μιλούσα από άλλη οπτική. Τα υπερβολικά πολλά τεχνικά μέρη χαλάνε το αποτέλεσμα και σε αυτό δεν βοηθάει και η μέτρια παραγωγή. Όταν θυσιάζονται τα πάντα στο βωμό της τεχνικής, ακούγεται ένας αχταρμάς που περιμένω πώς και πώς να τελειώσει.
3/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
