Οι Origin αποτέλεσαν ένα από τα αγαπημένα συγκροτήματα της εφηβείας μου. Ήταν τότε, για όσους θυμούνται που τα CD (εισαγωγής τότε της Relapse) ερχόντουσαν με εκείνο το μικρούλη κατάλογο της εταιρείας να σκεπάζει το πάνω μέρος της κυκλοφορίας. Εκεί πρωτοείδα το ομώνυμο ντεμπούτο τους το οποίο τότε μάλιστα
περιγράφονταν ως “astonishing grindcore” και από εκεί πήρα γραμμή το τρομερό “Informis Infinitas Inhumanitas” για να πάω να τα παραγγείλω πακέτο και από τότε να τους παρακολουθώ ανελλιπώς και να αγοράζω κάθε καινούργια κυκλοφορία τους. Από το “Antithesis” και μετά η αποχώρηση του κιθαρίστα Jeremy Turner (με θητεία και στους Cannibal Corpse) για τους θεούς Unmerciful (οι οποίοι παρεμπιπτόντως ετοιμάζουν καινούργιο δίσκο!) άφησε τον Paul Ryan μόνο του να παλεύει να δαμάσει τα εξάχορδα θηρία. Νομίζω πως δύο δίσκους μετά ακούμε ακριβώς το όραμά του και τις γενικότερες δυνατότητες του σαν κιθαρίστα. Πλέον με άνεση μπορώ να σας πω ότι μαζί με Eric Rutan και Carl Sanders αποτελούν τους κορυφαίους του είδους. Δεν είναι μόνο τα δύο instrumentals όπου θα τον ακούσετε να παίζει και κάποια σημεία με 8-finger tapping, είναι ο τρόπος που στο συγκεκριμένο δίσκο οδηγεί τις εξελίξεις, περνάει από όλα σχεδόν τα είδη του death metal για να διαμορφώσει σαν ηγέτης που είναι το πιο ποικιλόμορφο δίσκο της μπάντας. Η άλλη μεγάλη σταθερά των Origin είναι αναμφίβολα ο τεράστιος drummer John Longstreth. Φαίνεται μάλιστα πως η συμμετοχή του στη δισκάρα των εξωγήινων Gorguts, “Colored Sands”, τον επηρέασε τόσο πολύ παικτικά με αποτέλεσμα το drumming του παρόλο που σε καμία περίπτωση δεν είναι ότι πιο ακραίο και γρήγορο μας έχει χαρίσει μέχρι σήμερα (χωρίς βέβαια να απουσιάζουν τα trademark gravity blasts) να συμβαδίζει σε μεστότητα με το παίξιμο του Ryan και παράλληλα να είναι να είναι τόσο πηγαίο, έντονο και
κυρίως να ακούγεται τόσο πυκνό με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο από ό,τι μας έχει συνηθίσει μέχρι σήμερα. Η αποχώρηση από την μπάντα της ούτως ή άλλως προσωρινής λύσης για τη θέση πίσω από το μικρόφωνο, του Mica Meneke δηλαδή, έφερε το παλιό γνώριμο του Longstreth από τους Skinless ( έχει γράψει μαζί τους το “From Sacrifice To Survival”) Jason Keyser ως μόνιμο μέλος. Σαν μια γενική άποψη νομίζω πως έχουμε μπροστά μας τον πιο πλήρη δίσκο των Origin. Εδώ μέσα νομίζω ότι μπορεί κανείς να βρει μερικές από τις κορυφαίες στιγμές της μπάντας, ίσως και κάποια αδύναμα σημεία. Μιλώντας για μένα θα σας έλεγα ότι ο δίσκος σκίζει και δεν υπάρχει ούτε μια μέτρια στιγμή. Ούτε καν η αρχή του “Redistribution Of Filth” με το σχεδόν grindcore μπάσιμό του. Εδώ θα ακούσετε τη μπάντα να αγγίζει σε σημεία το slam όπως στη μέση του πολύ αργού για τα δεδομένα τους “Thrall:Fulcrum:Apex”.
Εδώ επίσης θα ακούσετε για πρώτη φορά από τη μπάντα όχι ένα αλλά δύο instrumentals, τα οποία ξεδιπλώνουν όπως είπαμε και παραπάνω τις κιθαριστικές ικανότητες του Paul Ryan. Το πρωτελευταίο “Malthusian Collapse” ίσως προς το τέλος του σας φέρει στο μυαλό κάτι από το μεσαίο μέρος του “Meat For The Beast” από το ανυπέρβλητο “Informis…” ενώ το κανονικό κλείσιμο του δίσκου περιέχει για τον γράφοντα τα ένα από τα δύο καλύτερα κομμάτια της ιστορίας της μπάντας,(το άλλο είναι το “Wrath Of Visnu”) το “The Indiscriminate”. Στο συγκεκριμένο έπος οι
Origin ακούγονται πιο σκοτεινοί από ποτέ και πραγματικά προς το κλείσιμό του θυμίζουν τα επικά blasts των δικών μας Dead Congregation από το πιο πρόσφατο δημιούργημα τους το “Promulgation Of The Fall”. Στις λεπτομέρειες του δίσκου να προσθέσω πως υπάρχει η διασκευή στο “Kill Yourself” των S.O.D. ενώ για δεύτερο στη σειρά δίσκο τη μίξη και το mastering ανέλαβε ο Colin Marston ενώ μηχανικός ήχου ήταν ο Robert Rebeck και πάλι στα Chapman Studios.
8.5/10
Τάσος Δεληγιάννης
