Ορισμένες φορές σκέφτομαι, τι κάνει ένα δίσκο καλό; Ποια είναι τα κριτήρια που πρέπει κάποιος να χρησιμοποιήσει για να ‘κρίνει’ αν η προσπάθεια μιας μπάντας είναι καλή ή κακή ή μέτρια; Σίγουρα οι κριτικές είναι κάτι το υποκειμενικό αλλά όταν προσπαθούμε να γράψουμε δυο λόγια για να βοηθήσουμε εσάς να διαλέξετε τι θα ακούσετε, αυτά που χρησιμοποιούμε είναι η πρωτοτυπία, οι μελωδίες, η τεχνική ικανότητα της μπάντας και η παραγωγή. Γιατί αυτή η εισαγωγή; Θα καταλάβετε παρακάτω. Οι Enthean μας έρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και το “Priests Of Annihilation” είναι η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά.
Η μπάντα κάνει κάτι το πολύ ενδιαφέρον. Μπλέκει το συμφωνικό Black metal με αρκετά στοιχεία death metal και κυρίως τεχνικού death metal. Τα πάντα μέσα στο “Priests Of Annihilation” μοιάζουν λες και έχουν βγει μέσα από μαθηματική εξίσωση. Οι Enhtean έχουν τρομερές τεχνικές ικανότητες και το παίξιμο τους είναι τόσο μα τόσο καλό που κάποιος θα έλεγε ότι τίποτε δεν θα μπορούσε να πάει στραβά.
Δυστυχώς όμως, οι Enthean είτε το παρακάνουν είτε ακόμη δεν έχουν καταφέρει να βάλουν σε μια σειρά τις επιρροές τους αλλά και το τι θέλουν να παίξουν. Φανταστείτε λοιπόν μια μίξη Emperor και Dimmu Borgir περασμένους μέσα από ένα φίλτρο Necrophagist, Arsis ή ακόμα και Dying Fetus. Είναι το λίγοτερο ενδιαφέρον αυτό που προσπαθούν να κάνουν οι Entheon και αρκετές στιγμές καταφέρνουν να βγάλουν κάποιο καλό αποτέλεσμα, όπως στο εισαγωγικό “1054” που γέρνει περισσότερο στο συμφωνικό black metal, το επικό “Before You, I Am” στο οποίο η μπάντα χτυπάει πότε με black metal blastbeats και πότε με την τεχνικότητα της, αλλά ακόμη και στο καθαρό deathy “Dysthanasia”, που εκτός του πολύ ωραίου black metal riff κάπου παρατηρείς και τους Dream Theater να μπαίνουν στην εξίσωση.
Οι εκτελέσεις των κομματιών είναι εξωπραγματικές και τα rhythm section σε πολύ υψηλό επίπεδο, αφού τα σπασίματα και τα τρελά prog περάσματα θα κάνουν πολλές τεχνικές death metal μπάντες να ζηλέψουν. Η κιθαριστική δουλεία των Adam Broome και Brian Kingsland κάνουν τoν Yngwie Malmsteen να μοιάζει σαν μικρό παιδάκι.
Από ένα σημείο και μετά όμως, το “Priests Of Annihilation” γίνεται πολύ κουραστικό. Οι συνεχείς αλλαγές μεταξύ black metal και τεχνικό death metal είναι υπερβολικά πολλές και τα συνεχή τεχνικά death metal στοιχεία είναι απλά κουραστικά. Επίσης από ένα σημείο και μετά τα πάντα ακούγονται λες και έχουν παιχτεί ξανά στο δίσκο.
Για αυτό το λόγο λοιπόν η μακρόσυρτη εισαγωγή. Το “Priests Of Annihilation” και οι Entheon έχουν όλα τα στοιχεία τα οποία μπορούν να κάνουν ένα θανατηφόρο δίσκο. Πρωτοτυπία, άριστη τεχνική και φοβερή παραγωγή. Δυστυχώς όμως, όλα γκρεμίζονται στην προσπάθειά τους να μπλέξουν τα πάντα μέσα στη μουσική τους. Προσωπικά βλέπω ότι η μπάντα έχει τα φόντα στο μέλλον να κάνει κάτι το πολύ καλό. Θα πρέπει να βάλουν τις ιδέες τους σε μια τάξη, ίσως να παρατήσουν το τόσο τεχνικό που τους κάνει βαρετούς από ένα σημείο και μετά και να επενδύσουν περισσότερο στις Black metal μελωδίες που σώζουν την κατάσταση. Προς το παρόν, οι οπαδοί του τεχνικού death metal θα βρουν πιστεύω μέχρις ενός σημείου αρκετά στοιχεία που θα τους αρέσουν. Οι φίλοι του Black metal, μάλλον θα ξινίσουν από την τόση τεχνικότητα. Ελπίζω σε κάτι λιγότερο μαθηματικό στο μέλλον, οι Entheon δείχνουν ότι μπορούν να βγάλουν κάτι καλό.
5,5/10
[email protected]
Δημήτρης Σταύρος
