Οι Nami από την Ανδόρα είναι μια μπάντα που με εξέπληξε αν και άργησαν λίγο να με εντυπωσιάσουν. Ξεκινώντας με το πρώτο κομμάτι ‘Awakening from Lethargy’, είχα αρχίσει να υποπτεύομαι ότι θα ακούσω κάτι μέτριο. Ο λόγος είναι ότι οι Nami σε κάποια λίγο πιο ακουστικά, εισαγωγικά, ήρεμα μέρη είναι λίγο υποτονικοί. Μπαίνοντας όμως στο δεύτερο τραγούδι ‘Inner Man– Materia,’ ανασκουμπώθηκα, Αυτοί οι τύποι είναι πολύ καλοί. Κάνουν κάτι τρομερό κατά τη γνώμη μου, συνδυάζουν εξαιρετικά το rhythm section με τις κιθάρες δημιουργώντας ένα άψογο αποτέλεσμα, χωρίς να θυμίζει άλλες progressive μπάντες, ή αυτό που ονομάζεται progressive, αλλά δημιουργώντας την αίσθηση ότι κάνουν μια προοδευτική προσέγγιση του metal. Είναι εναλλακτικοί μεταλάδες, και όχι απόλυτα τεχνικοί, πολύπλοκοι, ή extreme, το κάνουν με κάποια φυσικότητα και με αρκετή ευφυΐα. Φωνητικά, δεν άκουσα κάτι που να με ενθουσιάσει, θα μπορούσαν να είχαν συνδυαστεί κάπως καλύτερα οι μελωδικές γραμμές του τραγουδιστή. Γενικά και καταλήγοντας, έχουν να βελτιώσουν και τον ήχο τους και την παραγωγή και έχουν να διανύσουν αρκετό δρόμο ακόμα αλλά ξεκινούν από πολύ ψηλά για μια μπάντα που βρίσκεται στα πρώτα της βήματα. Και το κυριότερο είναι πως έχουν μουσικό χαρακτήρα.
8.5/10
Ήλια Τσάρα
