Νέος δίσκος έπειτα από δέκα ακριβώς χρόνια από τα δίδυμα αδέλφια Matthew και Gunnar Nelson (δίδυμα για την ακρίβεια). Το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε είναι πολύ. Οι χαρακτήρες ωρίμασαν, τα μαλλιά κόπηκαν και οι φόβοι για “album-πατάτα” λόγω ανενεργείας καλά βαστούσαν για καιρό. Τελικά οι ξανθούληδες τα βγάζουν ακόμα πέρα. Το κατάλαβα αυτό με το ξεκίνημα του Call Me. Η μπάντα τους έκανε το καλύτερο δυνατό comeback που θα μπορούσε να κάνει. Το νέο τους συμβόλαιο με τη Frontiers Records βοήθησε πάρα πολύ σε αυτή τη μεγάλη επιστροφή, καθώς τους έδωσε άλλο αέρα στις συνθέσεις. Εξάλλου όσον αφορά το AOR/melodic rock η εταιρεία είναι μανούλα πλέον. Τα How Can I Miss You?, You’re All I Need Tonight, When You’re Gone (πολύ καψούρα λέμε!) και Take Me There είναι η δήλωση πως δεν έχει περάσει ούτε μία μέρα από εκείνη τη δισκάρα του 1990 After The Rain. Ίσως και να το χαρακτήριζα ως τη φυσική του συνέχεια. Υπάρχουν βέβαια αρκετές μπαλάντες, ίσως και περισσότερες από όσο θα έπρεπε, που κάνουν το Lightning Strikes Twice να γίνεται σε ορισμένα σημεία βαρετό και επαναλαμβανόμενο, αφού μερικές από αυτές μοιάζουν να ακούγονται ίδιες. Τα φωνητικά και το μπάσο του ενός αδερφού κολλάνε τέλεια με τα φωνητικά και την κιθάρα του άλλου (τύφλα να ‘χουν οι Oasis δηλαδή) ενώ τα drums του Jason Hawks αν και δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο, ωστόσο πετυχαίνει να μεταδώσει μαζί με το μπάσο τα απαραίτητα 80’s vibes που χρειάζονται. Οι Nelson απ’ ότι φαίνεται είναι η εξαίρεση στον κανόνα που θέλει παλιά συγκροτήματα να κυκλοφορούν μετά από πάρα πολύ καιρό κακό τελικά δίσκο. Ελπίζω κάτι τέτοιο να επαναληφθεί λίαν συντόμως. Αν σας άρεσε το After The Rain, το Lightning Strikes Twice δεν πρόκειται να πάει χαμένο. Δεύτερη νιότη.
7,5/10
Χάρης Μπελαδάκης
