Η προσωρινή αυλαία για τους Nightfall έπεσε πίσω στο 2013 όταν οι ίδιοι κυκλοφόρησαν το “Cassiopeia”, έναν εξαιρετικό δίσκο, ο οποίος έμελλε να είναι και ο τελευταίος τότε στην Metal Blade Records. Η μπάντα πάγωσε και στην θέση τους ο ιδρυτής Ευθύμης Καραδήμας ξεκίνησε ένα νέο σχήμα, τους The Slayerking, οι οποίοι κυκλοφόρησαν δυο εξαιρετικά άλμπουμ, τα “Sanatana Dharma” (2016) και “Tetragrammaton” (2019). Ωστόσο, όλο αυτό το διάστημα ο ίδιος ο δημιουργός πάλευε με τους δικούς του δαίμονες, κάτι για το οποίο θα μιλήσουμε εκτενέστερα παρακάτω. Φτάνοντας λοιπόν στο 2020, όταν η απόφαση να αρχίσει και πάλι να κυλά η μηχανή των Nightfall πάρθηκε, έπειτα από επτά χρόνια απουσίας.
Σε σχέση με την πολυεθνική σύνθεση που υπήρξε στο “Cassiopeia”, η μπάντα αναδημιουργείται από τις στάχτες της. Πέραν του Καραδήμα που μαζί με τα φωνητικά ξαναπιάνει και το μπάσο, στις κιθάρες μετά από απουσία σχεδόν είκοσι ετών επιστρέφει ο Μιχάλης Γαλιάτσος (Snowblind, Blind Justice) για να γίνει δίδυμο με τον επί πολλά χρόνια μπασίστα του σχήματος, Κώστα Κυριακόπουλο (The Slayerking, Nocta). Στα τύμπανα τώρα, ήρθε ένας επιβλητικός drummer/παραγωγός, ο Fotis Benardo (SixforNinE, ex-Septicflesh), ο οποίος φαίνεται πως όχι απλά ήταν η σωστή επιλογή αλλά πόσο πολύ κολλάει στο όλο σύνολο.
Έχοντας πλέον ως δισκογραφική στέγη την Season Of Mist, νυν «σπίτι» των Rotting Christ και πάλαι ποτέ των Septicflesh, ξεκίνησαν την νέα τους πορεία για τον εορτασμό των τριάντα χρόνων τους ως σχήμα με την κυκλοφορία του “Holy Nightfall – The Black Leather Cult Years”, ενός box set στο οποίο υπάρχουν τα πρώτα πέντε άλμπουμ του συγκροτήματος. Η ώρα του νέου, δέκατου, full-length δίσκου υπό τον τίτλο “At Night We Prey”, ήταν τώρα.
Το “At Night We Prey”, όπως ανέφερα και παραπάνω, είναι μια πολύ σκοτεινή και προσωπική προσπάθεια, που αντιμετωπίζει το θέμα της μάχης του Ευθύμη Καραδήμα με την κατάθλιψη, το οποίο όπως αναφέρει και ο ίδιος είναι ένα σύνηθες φαινόμενο στις μέρες μας, καθώς αποτελεί ένα θηρίο που έχει βιώσει τα δόντια του βαθιά μέσα στην ψυχή του, γι’ αυτό και αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό και να μοιραστεί αυτήν του την εμπειρία με τους φίλους του σχήματος και μη. Για εμένα προσωπικά, θέλει κότσια να βγει κάποιος και να τα περιγράψει όλα αυτά καθώς αποτελεί έναν μεγάλο αγώνα στο να νικήσει κανείς την κατάθλιψη. Του βγάζω το καπέλο γι’ αυτό.
Ηχογραφημένο στα Devasoundz και Soundflakes Studios στην Αθήνα, με παραγωγούς τους Ευθύμη Καραδήμα και Fotis Benardo, το “At Night We Pray”είναι ένα πραγματικό αριστούργημα! Έχει καταφέρει να κατατροπώσει, για εμένα τουλάχιστον, τα τελευταία δυο άλμπουμ του σχήματος, “Astron Black And The Thirty Tyrants” (2010) και “Cassiopeia” (2013), για να μην πω οτιδήποτε άλλο μετά το “Lesbian Show” (1997) και πέσει το αναγνωστικό κοινό και με φάει.
To “At Night We Prey” είναι ένας δίσκος επιστροφής στις μελωδικές death/black/doom metal ρίζες του συγκροτήματος. Εάν κάποιος ακούσει προσεκτικά το δίσκο, είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι θα συμφωνήσει με την άνωθεν τοποθέτησή μου. Βέβαια, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν λείπουν και οι gothic στιγμές μέσα σε αυτόν. Αυτό που συνοψίζει τα πάντα στο δίσκο είναι το πόσο ώριμος και γεμάτος ακούγεται. Μπορείς να ακούσεις αργόσυρτα μέρη, γρήγορα μέρη, φωνητικά brutal και καθαρά από τον Ευθύμη που σε συνδυασμό με τα γυναικεία φωνητικά που προέρχονται από τις φανταστικές ερμηνεύτριες Σουζάνα και Ελένη Βουγιουκλή (το καλύτερο εγχώριο ντουέτο σε ερμηνεία ethnic μουσικής σε μορφή a cappella).
Μπορείς να ακούσεις στιβαρό την μια στιγμή και extreme drumming την άλλη. Μπορείς να ακούσεις αργόσυρτες μελωδίες στις κιθάρες που σου φέρνουν το παρελθόν των Nightfall στο μέλλον, μέσα στην απόλυτη μυσταγωγία που διαθέτουν οι συνθέσεις. Αλλά αυτό που μπορείς να ακούσεις κατ’ εμέ, σαν οντότητα, είναι τον πληρέστερο δίσκο του συγκροτήματος. Από όλες τις απόψεις. Οι συνθέσεις ανά μεταξύ τους έχουν τρομερή ροή που στο τέλος των δέκα κομματιών απλά πατάς να ξαναπαίξει το CD σου ή βάζεις ξανά το βινύλιο να παίξει από την αρχή.
Τέλος, θετικό πρέπει να λογιστεί ότι έχει γίνει φανταστική δουλειά στον τομέα της μίξης του δίσκου από τον Jaime Gomez Arellano (Ghost, Cathedral, Paradise Lost) ενώ στο mastering ο maître του είδους, Maor Appelbaum (Annihilator, Mayhem, The Slayerking), έχει κάνει εξίσου εκπληκτική δουλειά. Το μόνο αρνητικό που μπορώ να βρω σε αυτόν το δίσκο είναι το εξώφυλλο του Travis Smith (Maplerun, Amorphis, Daylight Misery), καθώς θεωρώ ότι θα μπορούσε να κάνει πολύ καλύτερη δουλειά, αν δούμε ως σημείο αναφοράς εξώφυλλα από άλλα σχήματα που έχει κάνει. Κάντε την χάρη στον εαυτό σας και αποκτήστε το δίσκο αυτό. Θα είναι από τις καλύτερες (μουσικές) επενδύσεις σας για φέτος. “I Shout To Wake You…”
9,5/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
