Η αλήθεια είναι ότι μου κάνει εντύπωση πόσο πολύ γυρνάμε στους παλιούς γνώριμους ήχους κλασικών παλιών συγκροτημάτων. Και αυτό συμβαίνει σε δουλειές νέων group τα οποία συνηθίζουν να λανσάρουν παλιές αγαπημένες «μόδες». Όταν έβαλα το album των Νοctum, διαπίστωσα ότι η επιρροή τους από τα πρώτα cd των Black Sabbath είναι το πρώτο τους στοιχείο που δε γίνεται να μην αναφερθεί. Η μουσική τους, η μελωδία των φωνητικών (αν και η φωνή διαφέρει από τη χαρακτηριστική χροιά του Ozzy), ακόμα και ο ήχος τους θα μπορούσαν να θεωρηθούν αντιγραφή. Ωστόσο, δεν μου είναι ξεκάθαρο κατά πόσο με ενόχλησε, γιατί αυτό που άκουσα ήταν αρκετά καλό. Θα προτιμούσα όμως αυτή τους η επιρροή να είχε κάποια εξέλιξη, να ακούγαμε κάτι παλιό και γνώριμο με μια όμως νέα οπτική. Ακόμα και κάποια άλλα κομμάτια τους στη συνέχεια, τα οποία ξεφεύγουν λίγο από τα slow riff των Sabbath, κρατάνε τον κλασικό rock ήχο και θυμίζουν μπάντα που παίζει 30 χρόνια πριν. Συμπέρασμα; Είναι μια όμορφη δουλειά αλλά δεν θα ακούσουμε κάτι καινούργιο.
7/10
Ήλια Τσάρα
